Ὅση ὥραν ἔχει τὸ νερὸ στὸ στόμα, δρόσος παίρνει,
        κ’ ὕστερα δυνατότερη ἡ δίψα του γιαγέρνει.

Πόσα χρόνια νὰ πέρασαν;

Μπορεῖ πέντε, ἴσως καὶ ἕξη. Μπορεῖ καὶ παραπάνω μὲ τὴν φθονερὴ κλεψύδρα. Στὸ Παζάρι, Ὀκτώβριος μήνας. Ἀπὸ τὴν κάτω τὴ μεριά, μόλις περνᾶς τὸν πάγκο μὲ τὰ σύνεργα τῆς ποιμενικῆς.

Πουλοῦσε παπούτσια, ἐνδύματα καὶ βιβλία. Μιὰ καλή συλλογή. Διαλεγμένα. (Ἀνάμεσα στὸν σωρὸ τῶν βοηθημάτων καὶ τῶν ἄλλων τερπνῶν τῆς τυπογραφικῆς παραγωγῆς).

Ἐκείνη τὴν ἡμέρα ξεχώρισα τὸν μικρὸ τόμο τῶν ἐκδόσεων Ἑρμῆς. Ὁ Ἐρωτόκριτος τοῦ Κορνάρου. Σὲ ἐπιμέλεια Στυλιανοῦ Ἀλεξίου.

Κορφολόγησα στίχους ἀπὸ ἐδῶ κι ἀπὸ ἐκεῖ. Δὲν τὸν διάβασα ποτὲ ὁλόκληρο κι ἐγὼ χάνω. Προσεχτικὰ σημείωσα τὶς κουβέντες τοῦ Ἀλεξίου. Ἤδη, εἶχα μέσα στὰ χαρτιά μου, φυλαγμένο τρυφερά, γράμμα του. Πολύτιμη ἀπάντηση σὲ πρωτοσέλιδο τῶν Χρονικῶν γιὰ τὸ ἀντίτυπο τῆς πρώτης ἔκδοσης τοῦ Bortoli (μερακλῆ Βενετσιάνε!) τὸ χαρισμένο στὴν Βιβλιοθήκη Γρεβενῶν, ἀλλὰ καὶ σὲ μικρὸ σχόλιο γιὰ στίχους του ἀπὸ κατάλογο τῶν ἐκλεκτῶν ἐκδόσεων τῆς Στιγμῆς.

Τὸ βιβλίο μοῦ τὸ ζήτησε μαθήτριά μου νὰ τὸ διαβάσει. Ἀφερίμ.

Ξεχάστηκε μέσα σὲ αὐτόν. Ὅπως πρέπει. Καὶ ὅταν ἦρθε καιρὸς νὰ πάρει τὸν δρόμο τοῦ πανεπιστημίου μοῦ τὸν ἐπέστρεψε.

Ἔλαμπε. Πολλὰ μικρὰ χαρτάκια, σελιδοδεῖκτες, σημάδια ἀγάπης μέσα στὶς σελίδες. Δὲν μποροῦσα νὰ τὸν πάρω πίσω. Μιὰ δίψα φαινότανε παντοῦ. Μὲ τὸν τρόπο της, μιᾶς παθιασμένης ἀνάγνωσης, γιόρτασε τὸ ποίημα ὅπως τοῦ ἔπρεπε. Καὶ μᾶς δρόσισε.

 

 

Ἔμφρων

 

 

Αντώνης Παπαβασιλείου  – ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ https://www.facebook.com/XronikaGrevena/