Τριάντα πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν στις 5 Νοεμβρίου 2012 από το θάνατο του δάσκαλου Θεόδωρου Θεοδωρίδη (1894-1977) από τον Έλατο Γρεβενών.
Ο αείμνηστος δάσκαλος, το όνομα του οποίου πήρε το «Άλσος Θεοδωρίδη»  το γνωστό σε όλους μας «Καστράκι», είναι εκείνος που συνέλαβε την ιδέα και με μεγάλη προσπάθεια, δύναμη ψυχής και ακούραστη προσφορά κατάφερε να αφήσει αυτή την παρακαταθήκη, αυτή την ανάσα πνοής, στους  γρεβενιώτες.

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται την περιοχή…

με τις απότομες και γυμνές πλαγιές  και χαράδρες, το λιγοστό χορτάρι που έφυε, τα ξερολάκκια που κατέβαζαν νερό και γέμιζαν άμμο. Τις γούβες που δημιουργούνταν από την άμμο που έπαιρναν τα φορτηγά. Τόπος γεμάτος ξεραΐλα.

 

Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα το κλίμα των Γρεβενών να έχει φοβερή υγρασία που τρέλαινε με ρευματισμούς ακόμη και τα μικρά παιδιά, η Ελονοσία θέριζε με τους πυρετούς ενώ τα Καλοκαίρια ήταν ανυπόφορα από τη ζέστη και ανάγκαζαν τους κατοίκους να στέλνουν τις οικογένειές τους για παραθέριση στα χωριά.  

Αυτόν τον υγρό και γυμνό τόπο, με πολύ, αλλά ακούραστη εργασία  κατάφερε ο δάσκαλος Θεοδωρίδης  να μεταμορφώσει, τη δεκαετία του ΄50, σε πνεύμονα ζωής για τις επόμενες  γενιές των γρεβενιωτών. Καθημερινά με έναν μόνο εργάτη, που πλήρωνε ο ίδιος, έσκαβε και φύτευε τα ξερολάκκια.   Όταν το σχολείο στο οποίο δίδασκε πήγαινε εκδρομή, τα παιδιά πάντα τα πήγαινε να φυτέψουν ή να τσαπίσουν τα δέντρα.

Από δικές του παροτρύνσεις κινητοποίησε τους ειδικούς, τους αρμόδιους του Δασαρχείου, τους ντόπιους και οργανώθηκε μια συστηματική αναδάσωση που άλλαξε τον τόπο και απολαμβάνουμε σήμερα όλοι οι γρεβενιώτες, και όχι μόνο , αυτήν την πολύτιμη αστείρευτη, φυσική πηγή ζωής, προόδου και πολιτισμού.

Τον Ιανουάριο του 2005 στήθηκε η μπρούντζινη προτομή του, με πρωτοβουλία του Συλλόγου Γρεβενιωτών Θεσσαλονίκης,  και έγιναν τα αποκαλυπτήρια της στην αρχή του δρόμου προς το Άλσος (δίπλα στην Πυροσβεστική)μετά από επανειλημμένες καταστροφές των προηγούμενων.

Συγκινητικό το αφιέρωμα στην προτομή του:

«χάρισες δάσος

Στα παιδιά και στα πουλιά.

Μόχθησες

Για του τόπου μας την ομορφιά,

Δάσκαλε, βαθύρριζο δενδρί,

Όλο νεράκι και ψυχή, Σ΄ ευγνωμονούμε»

 

Αξίζει λοιπόν να μαθαίνουν και οι νεώτεροι για την μεγάλη προσφορά του δασκάλου Θεοδωρίδη.