ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΦΕΔΡΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΓΡΕΒΕΝΩΝ

Ὁ Πόντος, η περιοχή ἀπ’ άπου προέρχονται οι Πόντιοι, βρίσκεται στα βορειοανατολικά παράλια της Τουρκίας και πήρε το όνομα του απ τον Εύξεινο Πόντο. Ἡ λέξη «Πόντος» σημαίνει θάλασσα και «Εύξεινος» σημαίνει φιλόξενη.

Οι Έλληνες κατοίκησαν την περιοχή πριν απ το 1000 π.Χ. Αργότερα ὁ Πόντος κατακτήθηκε απ τους…

Πέρσες και ελευθερώθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο. Εκεί ιδρύθηκε και το βασίλειο τού Πόντου με σπουδαιότερο βασιλιά τον Μιθριδάτη τον Εὐπάτορα.

Μετά το 1204, πού ἡ Πόλη αλώθηκε από τους Φράγκους, ὁ βυζαντινός αυτοκράτορας Αλέξιος Α’ ὁ Κομνηνός, ίδρυσε εκεί το ανεξάρτητο κράτος της Τραπεζούντας που διατηρήθηκε ως το 1461 , που κατακτήθηκε από τον Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή.

Ὁ Πόντος παραμένει υπό την κατοχή των Τούρκων ως σήμερα. Οἱ κάτοικοί του έπαθαν μεγάλες συμφορές. Από το 1916 ως τὸ 1923, οι Νεότουρκοι του Μουσταφά Κεμάλ σκότωσαν περισσότερους από 350.000  Ἕλληνες κατοίκους του Πόντου και ανάγκασαν τούς υπόλοιπους να εγκαταλείψουν τα σπίτιά τους καὶ να ζητήσουν καταφύγιο στην Ελλάδα, στη Νότια ΕΣΣΔ, το Ιράν, στη Συρία, και αλλού (Αυστραλία, ΗΠΑ)

Η Τουρκία έκανε ότι μπορούσε για να αναγκάσει τους χριστιανούς να φύγουν από τον τόπο τους. Με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»).

Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες

Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος των Οθωμανών σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια. Ἡ γενοκτονία ήταν προσχεδιασμένη. Στην αρχὴ έγινε οικονομικός πόλεμος. Κάθε τί ελληνικό απαγορεύτηκε και τα ελληνικά καράβια έχασαν το δικαίωμα νὰ αγκυροβολούν σε τούρκικα λιμάνια. Οι τοπικὲς εφημερίδες, παρακινούσαν τους Τούρκους σε επιθέσεις και διωγμούς. Πολλοὶ έλληνες χωρικοὶ βρίσκονταν σκοτωμένοι στρ δρόμο ἤ στα χωράφιά τους. Οργανωμένες συμμορίες, λεηλατούσαν σπίτια, περιουσίες και χωριά ολόκληρα. Ὁ εμπνευστής της γενοκτονίας, ὁ Μεχμὲτ Ταλαάτ, καλούσε με τηλεγραφήματα τους πολιτικοὺς και στρατιωτικοὺς διοικητὲς των νομών νὰ μὴ δείχνουν κανένα ελεος στους χριστιανούς.

 

Στον Πόντο, ὀ διωγμός έλαβε τραγικὲς διαστάσεις. Οι Τούρκοι του Κεμὰλ σκότωναν κάθε Έλληνα που έβρισκαν στον δρόμο τους. Όποιος γλίτωνε από τις δολοφονίες, πέθαινε απο την πείνα ἤ τις αρρώστιες. Κι όλα αυτά, για  να αλλάξει ὁ εθνικός χαρακτήρας των περιοχών αυτών και να εκτουρκιστούν όσοι απέμεναν. Το 1919, στις 19 Μαΐου, οι διωγμοί ἔγιναν αγριότεροι. Ήταν το τελικό χτύπημα για τον ελληνισμό της Πόντου. Ὁ Κεμάλ αποφάσισε να εξοντώσει τους Πόντιους. Γιὰ το σκοπό  αυτό έφτιαξε μια μυστική οργάνωση, μέλος της οποίας ήταν και ὁ δήμιος των Ελλήνων, ὁ Τοπὰλ Ὀσμάν. Ἡ τρομοκρατία, τα τάγματα εργασίας , οι εξορίες, ἡ κρεμάλα, οι πυρπολήσεις των χωριών καὶ οἱ δολοφονίες, η εξάλειψη της Ποντιακής ηγεσίας στην Αμάσεια το 1921, οι βιασμοί, οι μαζικές δολοφονίες, ανάγκασαν τους Ἕλληνες να εγκαταλείψουν της προαιώνιες εστίες ,νὰ καταφύγουν στὰ βουνά κάνοντας αντάρτικο .

Το τέλος του Πόντου πλησιάζει. Τον τραγικὸ επίλογο της γενοκτονίας θα γράψει ο βίαιος ξεριζωμός των επιζώντων. Με την συνθήκη της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ της Ἑλλάδας καὶ της Τουρκίας , φεύγουν για την Ἑλλάδα και οι τελευταίοι πόντιοι. Κανένας δεν έμεινε πίσω εκτός από αυτούς που εκτουρκίστηκαν με τη βία. Αυτό ήταν το τέλος.

Ἡ 19η Μαΐου καθιερώθηκε της ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του ποντιακού ἑλληνισμού, διότι την ημέρα εκείνη, στα 1919, ὁ Κεμάλ έφτασε στη Σαμψούντα και ξεκίνησε ἡ δεύτερη και τελευταία φάση της σφαγής. Στην Τουρκία είναι εθνική γιορτή. Στην Ελλάδα είναι ημέρα πένθους και μνήμης

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ