Γράφει ο Βαγγέλης  Μπάκας

            Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια Μήτσιου για τον απροσδόκητο θάνατο του συγχωριανού και φίλου μου Αριστείδη.

            Αν το κάψιμο μιας καλαμιάς, στα τέλη του Νοέμβρη, μπορεί να κάνει ένα θανάσιμο κακό σε ένα παλικάρι πόσο ευάλωτοι είμαστε άραγε!

            Ο εκλιπών ήταν (πόσο σκληρός είναι αυτός ο παρατατικός) ένα παλικάρι με ατσαλένια οικοδομικά μπράτσα και γερή καρδιά.

            Οκτώ αδέρφια! Τέσσερα αγόρια και τέσσερα  κορίτσια. Κι ο χάρος έκανε, κατά την άχαρη γνώμη του, την πιο δίκαιη μοιρασιά. Έστειλε τα μισά στον τάφο!

            Και ήταν όλοι τους νέοι!

            Οι κηδείες με τα μνημόσυνα, δυστυχώς, μονοπωλούν τα θλιβερά δρώμενα του χωριού.  Οι γεννήσεις σπανίζουν. Κι όταν χάνονται παλικάρια σαν τον αείμνηστο πλέον Αριστείδη,                πώς να μην μας τρομάζει το αβέβαιο δημογραφικό πρόβλημα!

            Καλό ταξίδι φίλε Αριστείδη. Σε περιμένουν τα αδέρφια σου!

            Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

            Εύχομαι δύναμη και κουράγιο στην οικογένεια, τους συγγενείς και φίλους, για  να αντέξουν το θανάσιμο αυτό χτύπημα της μοίρας.

            Βαγγέλης και Αθηνά Μπάκα.