Ντο είδες και ν’εζέλεψες; ντο είδες κι επλανέθες;

Γιαμ’ είδες ουρανόν ση γην, γιαμ’ είδες φως σον άδην;

Γιαμ’ είδες το ξημέρωμαν ση φυλακής την πόρταν;

– Και μούδε ουρανόν σην γην και μούδε φως σον άδην και μούδε το ξημέρωμαν ση φυλακής την πόρταν.

Αδά η νύχτα νύχτα ένκι ημέρα πάλου νύχτα.

 

Αδά λαχτόριν ΄κι λαλεί, ποτές ΄κι ξημερώνει.

Αδά η φρούχνα πιθαμήν και το νερόν χερέαν, η φρούχνα σύρει το νερόν και το νερόν τη φρούχναν και ΄σεπεται το σάβανο μ’ και κόφκεται το ράμμα μ’ και ρούζουν τα ματόφρυδα, τα φύλλα του προσώπου, και ρούζουν τα κουλάκια μου απάν’ σ’ ωμοπλατίτζα μ’. 

 

 

Καραχατζής Φώτιος.