ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ ΓΙΩΡΓΗ
Καλή Ανάσταση Παπαγιώργη
Μέγα το μυστήριο του θανάτου, απρόσμενο, σκληρό αιφνιδιάζει όλους μας αφήνει μία απουσία. Είναι σοφά τα λόγια του ποιητή, θαρρώ του Καβάφη “Για μια στιγμή μού μίσεψες κ άφησες θλίψη αιώνια”.
Όμως την ίδια στιγμή μας υπενθυμίζει ότι στον κόσμο αυτό απλά παροικούμε, στην Ουράνια πολιτεία είναι η μόνιμη μας κατοικία. Αυτός ο απόλυτος εξισωτής μας διδάσκει ότι πράγματι “ματαιοτης τα ανθρώπινα”.
Όμως εμείς οι διαβάτες αυτού του κόσμου, με τα έργα κ τις πράξεις αφήνουμε το αποτύπωμα μας, την παρακαταθήκη μας, για να αποκτήσει νόημα η περπατησιά μας.
Ο Παπαγιώργης έφυγε ξαφνικά, ανώδυνα ανεπαίσχυντα, ειρηνικά για την ουράνια πατρίδα.
Όμως έζησε, δεν απλά υπήρξε!!!!!!
Διακόνησε το Θεό σε έναν από τους στύλους του Ελληνισμού, όπως αναφέρει κ ο Ελύτης, την Πίνδο, αγαπώντας κ τον άλλο στύλο τον Άθωνα, τους πυλώνες της Ιστορίας μας.
Ψηλός κ αγέρωχος, αυστηρός, λιτός, “παπαδιαμαντικά ασκητικός” με μια όμως παιδική προσιτότητα, με μια ταπείνωση απέριττη χωρίς επίδειξη. Δίδασκε χωρίς να ομιλεί δούλευε ως απλός εργάτης, με τους εργάτες στον αμπελώνα του Κυρίου.
Αγάπησε τη Σαμαρίνα με όλη του την ψυχή, τη ζούσε, την ποθουσε, κάθε χρόνο σαν να ήταν η πρώτη φορά να “βγει” στην αγαπημένη του Σαμαρίνα.
Θυσίασε πολλά προσωπικά “θέλω” για την ανακαίνιση των ναών, Μεγάλη κ Μικρή Παναγία, Άγιος Αθανάσιος, διατηρούν μνήμες από την κοπιαστική προσπάθεια του.
Αρωγοί οι συγχωριανοι του που τον τίμησαν κ τον αγκάλιασαν όπως τους αγάπησε κ αυτός.
Χωρίς λόγια με επηρέασε κ εμένα εκ καταγωγής Καππαδόκη ,όμως εξ’αγαπης Σαμαριναίο, χωρίς να μου πει η να ζητήσει οτιδήποτε, μ’ έκανε να δεθώ με τα ψηλά βουνά.
Άφησε ο Παπαγιώργης παρακαταθήκη, την αγάπη για την πατρίδα, τη μνήμη του χώρου, την εμπιστοσύνη στην Εκκλησία, το άναμμα του καντηλιου. Το λάδι της πίστης που γλυκαίνει, το φυτιλι της πατρίδας που ξεσηκώνει τις μνήμες μας, το ΦΩΣ που “φαίνει πασι”.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ Παπαγιώργη
Άνοιξε μας το δρόμο του Ουρανού, προσευχήσου για τη Σαμαρίνα κ για όλους μας που ακόμη διαβαίνουμε το δρόμο του κόσμου τούτου, αναζητώντας τον μέλλοντα αιώνα!!!!!!
Η πρεσβυτέρα…. στήριγμα κ συνοδοιπόρος στη διακονία σου
Τα παιδιά σου…. σου στέλνουν τις προσευχές τους για
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!!!!!!
Το σώμα χάνεται η μνημοσύνη όμως δεν ξεθωριάζει….
Σου λέμε τώρα, αυτό που που δεν προλάβαμε να σου πούμε
Σ’αγαπάμε, να μας ευλογείς από τον ουρανό κ την αιώνια Πίνδο!!!!!!
Πρεσβυτέρα….
Π. Αθανάσιος Τσιμενιδης, Στρατ Ιερέας, κατ’ εκλογή παιδί του…
Μαρία Τασιούλη, πρεσβυτέρα κ Θεολόγος….
Παναγιώτης Μπελλος, Ιατρός, κατ’εκλογή παιδί του…
Θωμαη Τασιούλη, νοσηλεύτρια….
Βασίλης Κωνσταντόπουλος, εκπαιδευτικός, κατ’εκλογή παιδί του….
Δέσποινα Τασιούλη, εκπαιδευτικός
Εγγόνια
Ολα του τα πνευματικά σου τέκνα!!!!!!!
Στα βουνά ,τα υψηλά της Σαμαρίνας
τώρα πια κείται το σαρκίο ….
η ψυχή σου όμως είναι πιο σιμά στο Θεό!!!!!
