Παραίτηση της Ιφιγένειας Στεργιούλα, απο τον Φορέα διαχείρισης του Εθνικού Χιονοδρομικού Κέντρου Βασιλίτσας
ΔΕΙΤΕ την ανάρτηση της κ.Στεγιούλα στο facebook
Έχει ειπωθεί από πολλούς κατά καιρούς ότι η ζωή είναι ένα άθροισμα εμπειριών, θετικών και αρνητικών, επώδυνων και ανώδυνων, διδακτικών και αδιάφορων. Μ’ αυτές διαμορφώνεται η σκέψη μας και προχωράμε.
Μόλις πριν από λίγο έληξε η σχέση μου με τον πλέον ξεχωριστό φορέα του τόπου μας, τον οποίο όλοι μας θεωρούμε μια από τις βάσεις για το μέλλον του και από τον οποίο προσδοκούμε πολλά, το Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο Βασιλίτσας, με την παραίτηση μου από την Επιτροπή Διοίκησης, στην οποία είχα τοποθετηθεί πριν 8 περίπου μήνες.
Αν και μέχρι τότε πραγματικά δεν είχα ιδιαίτερη σχέση με το βουνό μας, προσπάθησα με ενθουσιασμό, επικοινωνώντας με τους ανθρώπους του, να ενημερωθώ, να μάθω και να προσφέρω ότι μπορούσα.
Στο σύντομο όμως αυτό πέρασμα μου βίωσα αρκετές καταστάσεις και κατέληξα σε κάποιες διαπιστώσεις σχετικά με την περιορισμένη αποδοτικότητα ανάλογων φορέων.
Κατ’ αρχήν κατάλαβα ότι όσον αφορά την επιλογή των μελών της Διοίκησης γίνεται με ένα εντελώς παρωχημένο σύστημα βασισμένο σε προσωπικές και πελατειακές σχέσεις.
Επιπλέον, κατάλαβα ότι σ’ αυτές τις θέσεις δεν γίνεται δεκτός κάποιος για την προσωπικότητα, την αξία, την γνώση, την μόρφωση και την διάθεσή του να προσφέρει αλλά μόνο για την υπακοή και την πειθαρχία που είναι διατεθειμένος να δείξει.
Κατάλαβα ότι στα όργανα αυτά η συζήτηση και ο διάλογος είναι έννοιες άγνωστες και οι διαφορετικές απόψεις δεν μπαίνουν σε συζήτηση και διερεύνηση αλλά αποκλείονται εξ ορισμού. Η δε συμμόρφωση του εμμένοντος σε κάτι διαφορετικό γίνεται όχι με την πειθώ αλλά με προσωπικές επιθέσεις και προσβολές.
Ευτυχώς θεωρώ ότι έχω αρκετή αξιοπρέπεια, την οποία και δεν προτίθεμαι να την θυσιάσω στο όνομα οποιασδήποτε δοτής θέσης. Χαίρομαι που δεν μπορώ να υπακούσω και να πειθαρχήσω. Εξακολουθώ να πιστεύω στον δημοκρατικό διάλογο και την σύνθεση των διαφορετικών απόψεων ως στοιχείο διαμόρφωσης των αποφάσεων των συλλογικών οργάνων.
Τέλος, θα ήθελα να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στους ανθρώπους που ζουν, εργάζονται και δραστηριοποιούνται στο βουνό, που κάτω από δύσκολες συνθήκες και χωρίς πολλές φορές να αναγνωρίζεται η προσπάθεια τους, είναι αυτοί που έκαναν την Βασιλίτσα ένα ισχυρό BRAND με φανατικούς φίλους σε όλο τον κόσμο. Την προσπάθεια και τον ζήλο τους γνώρισα από κοντά και τους ευχαριστώ.