Του Γιώργου Νούτσου

 

Είχα την ατυχία να απουσιάζω από τα Γρεβενά και να μη παραβρίσκομαι στην πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα Δ.Σ. του Δήμου Γρεβενών, για την παρουσίαση του μεγαλεπήβολου έργου της Αναβάθμισης του Χιονοδρομικού Κέντρου της Βασιλίτσας, από τον ανάδοχο της διαγωνιστικής διαδικασίας που προηγήθηκε, κο  Δημήτρη Δρεπάνη

Παρά ταύτα,  η εκδήλωση καλύφθηκε επαρκώς από τα ηλεκτρονικά τοπικά μέσα και έτσι μου δόθηκε η δυνατότητα με πολύ μεγάλη προσοχήνα παρακολουθήσω τη διαδικασία, όχι όμως και να τοποθετηθώ δια ζώσης, όπως πολύ θα επιθυμούσα, ιδιαίτερα μετά και τις ανάλογες τοποθετήσεις που έγιναν από συντοπίτες μας και εκπροσώπους φορέων και θα εξηγήσω πιο κάτω γιατί…

Ξεκινώ από ένα θέμα αρχής για μένα, που σαφώς έχει να κάνει και με την γενικότερη ιδεολογική κοσμοθεωρία μου. Δεν πιστεύω στο Κράτος επιχειρηματία, σαφώς όμως επικροτώ τον απόλυτα αναγκαίο και εξισορροπητικό ελεγκτικό του ρόλο, ενώ από την άλλη, αναγνωρίζω τη δυναμική του κεφαλαίου, που αποδεικνύεται παγκόσμια ως ο κινητήριος μοχλός και ο πυλώνας κάθε πολυθεματικής αναπτυξιακής διαδικασίας

Κι έρχομαι στο δια ταύτα

Μετά από πολλές δεκαετίες και αφού οι πρωτεργάτες της αξιοποίησης των βουνών μας και της Βασιλίτσας, έθεσαν ομολογουμένως με πολύ κόπο, δουλειά και προσωπικές θυσίες τις βάσεις για τη δημιουργία και τη λειτουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου, δημιουργώντας τις πρώτες υποδομές και διεκδικώντας από τότε ανελλιπώς από την Κεντρική Διοίκηση την περαιτέρω ενίσχυσή τους, φτάσαμε πιστεύω, σε ένα οριακό σημείο, που πλέον τα γεγονότα, η πραγματικότητα, οι συγκρίσεις, ο ανταγωνισμός να μη μας ευνοούν και οι απαιτήσεις των εραστών του βουνού, του χιονιού και της χιονοδρομίας, να μη καλύπτονται επαρκώς από ότι προσφέραμε.

Φιλότιμες οι προσπάθειες των εργαζομένων, όμως, χωρίς μια στρατηγική στόχευση και κυρίως χωρίς επενδύσεις και εκσυγχρονισμό, εδώ και πολύ καιρό φάνηκε, πως τα όρια στενεύουν…

Ήμουν ίσως από τους πρώτους, που ανενδοίαστα άρχισα να φλερτάρω με την ιδέα της εύρεσης και έλευσης – εννοείται μέσα από σύννομες και απόλυτα διάφανες και ελεγχόμενες διαδικασίες – ενός ιδιώτη επενδυτή, που θα κατάφερνε μεθοδικά, με σχέδιο και μετρήσιμους στόχους, να απογειώσει το Χιονοδρομικό μας Κέντρο

Η προχθεσινή εκδήλωση λοιπόν, ήρθε ακριβώς για να αποτυπώσει μια πορεία που φαντάζει και είναι μονοδρομική, μια πορεία, που οφείλουμε να αγκαλιάσουμε και να στηρίξουμε,αφήνοντας παράμερα ιδεοληψίες και αποδεχόμενοι κάποιες βασικές παραδοχές…

• Το κεφάλαιο φυσικά και επενδύει με στόχο το κέρδος (αλλιώς γιατί να το κάνει)
• Το κεφάλαιο δεν πρέπει ανά πάσα στιγμή να δαιμονοποιείται

• Το κέρδος, ως κίνητρο, είτε αρέσει είτε όχι, κινεί σήμερα τον κόσμο, στηρίζει την Εθνική και Περιφερειακή ανάπτυξη, δημιουργεί θέσεις εργασίας και ως τελικό αποτέλεσμα, κινητοποιεί εκατοντάδες χιλιάδεςή και εκατομμύρια κόσμου και συμβάλει  στην απερήμωση και την αναγέννηση ενός τόπου

Ενώ λοιπόν, με βάση τα παραπάνω, θα περίμενα ένα τέτοιο κλίμα – κλίμα αισιοδοξίας και στήριξης – να δω να διαχέεται στην παραπάνω εκδήλωση, αυτό που εισέπραξα, ήταν κατήφεια, μεμψιμοιρία, αμφιβολίες, αμφισβήτηση

Θα μπορούσα ίσως , να δικαιολογήσω κάποια από αυτά, αρνούμαι όμως να μη δω την πραγματικότητα, να μη δω ένα βουνό που εκπνέει χρόνο με το χρόνο, υποδομές που διώχνουν αντί να ελκύουν και ευκαιρίες για τον τόπο  να χάνονται ανεπιστρεπτί

Η προσωπική μου εμπειρία, όταν για δύο χρόνια προσπαθούσα να πείσω σαν δήμαρχος, για την ανάγκη να καταστήσουμε την πόλη μας, μια πόλη φιλική στους επισκέπτες, δημιουργώντας 450 υπόγειες θέσεις στάθμευσης στο κέντρο της πόλης, ένα μικρό εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο στο χώρο του σημερινού δημαρχείου και ένα νέο δημαρχείο αντάξιο του τόπου και της ιστορίας μας στο οικόπεδο, που για αυτό το λόγο αγοράσαμε τότε από την Εθνική Τράπεζα, αξιοποιώντας πρώτοι στην Ελλάδα τον πρωτοεμφανισθέντα θεσμό της Σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), μου δίνει θαρρώ το δικαίωμα να τοποθετούμαι με τον τρόπο αυτό…

Τότε, πετάξαμε κυριολεκτικά 18 εκ. ευρώ ιδιωτικών κεφαλαίων, που θα άλλαζαν καταλυτικά την εικόνα της πόλης μας, προσδίδοντας αίσθηση κοσμοπολιτισμού και ενισχύοντας την τοπική μας οικονομία…Χάσαμε λοιπόν μια μεγάλη ευκαιρία.

Σήμερα, είναι ευθύνη όλων μας, κάτι ανάλογο, να μη ξανασυμβεί…

Ειλικρινά, θα αποδεχόμουν οποιαδήποτε συστολή από οποιονδήποτε στην προχθεσινή εκδήλωση, αρκεί στο δια ταύτα, εφόσον δεν θα μπορούσε να τη συνοδέψει με κάποια δημιουργική πρόταση (πράγμα που δεν διαπίστωσα να γίνεται),τουλάχιστον, να εξέφραζε θετικισμό και διάθεση στήριξης του εγχειρήματος, όπως εξάλλου και ο κος Δρεπάνης ζήτησε…

Στα μεγάλα, οφείλουμε να είμαστε όλοι μαζί και η ομοθυμία να συμπορεύεται με την αγωνία και την αγάπη μας για τον τόπο αυτό

Επιτρέψτε μου λοιπόν, να συνθέσω, κλείνοντας τις σκέψεις μου, το μεγαλείο του τόπου μας, όπως αυτό αποτυπώνεται μέσα από τις μεγάλες κυοφορούμενες παρεμβάσεις…

Απλά αναλογιστείτε…

Ολοκλήρωση Ε65.

ΟλοκλήρωσηΕκπαιδευτικού Αστρονομικού Πάρκου Όρλιακα.

Σύγχρονη πολυθεματική Βασιλίτσα που θα στοχεύει να είναι ελκυστική 12 μήνες το χρόνο.

Πληρέστερη οργάνωση και προβολή του Γεωπάρκου Κοζάνης-Γρεβενών και του Εθνικού Δρυμού της Βάλια Κάλντα.

Επένδυση στην Πόλη του Μανιταριού και δημιουργία Μουσείου Μανιταριού.

Δημιουργία εμβληματικού Παλαιοντολογικού Κέντρου

Όλα όσα συνθέτουν την μακραίωνη ιστορική και πολιτισμική μας παράδοση….

Όλα αυτά και πολλά άλλα, συνθέτουν το παρόν μας και φυσικά, το πολύ κοντινό μας μέλλον…και είμαι σίγουρος πως πια το νιώθετε, πόσο ικανά είναι, να μας ανεβάσουν ψηλά και να καλυτερεύσουν τις ζωές μας…

Πάμε λοιπόν μαζί, ομόθυμα και συνεργατικά…και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα…….!