Ο τρίτος των κυβερνητικών εταίρων, στην προσπάθειά του να περισώσει κάποιο αριστερό χαρακτηριστικό στον πολιτικό σχηματισμό του, κατέθεσε πρόταση για φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Δεν γνωρίζουμε, αν ο πρωθυπουργός του είχε κοινοποιήσει την πρόσφατη επιστολή του αρχιεπισκόπου, με την οποία αυτός εξέφραζε το παράπονο του για τη διαχεόμενη ψευδή πληροφόρηση ότι η εκκλησιαστική περιουσία δεν φορολογείται. Το άκρως θλιβερό είναι ότι…

η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος τηρεί μακριά από την ενημέρωση ακόμη και το μικρό κομμάτι του λαού μας που εκκλησιάζεται τακτικά. Το μεγάλο ήδη έχει μεταστραφεί σε θέσεις όχι απλώς υπέρ της φορολόγησης της ήδη φορολογούμενης εκκλησιαστικής περιουσίας αλλά ακόμη πιο ριζοσπαστικές, όπως αυτή της κρατικοποίησης. Και δεν έχω κατά νουν τους δεμένους στο άρμα της αντιεκκλησιαστικής αριστεράς, αλλά και πολλούς με «φιλεκκλησιαστική» αστική πολιτική συνείδηση.

                Η Εκκλησία υπό τα πλήγματα του πολιτικού κόσμου και της διανόησης επί 180 έτη και την αδράνεια των διοικούντων αυτήν έπαψε πλέον να συγκινεί τον λαό, όπως κατά προηγούμενες γενιές. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι ασκούντες την πολιτική εξουσία. Συνεπώς αντιλαμβάνονται ότι ωρίμασε ο καιρός για τη λήψη σοβαρών αποφάσεων, όπως ο χωρισμός Πολιτείας και Εκκλησίας και δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Αν ακόμη οι αστοί, «συντηρητικοί» και «προοδευτικοί» φαίνονται διστακτικοί αυτό απορρέει από τον φόβο του λαού, που δείχνει να συνέρχεται κάπως, και όχι από τον φόβο αντιδράσεων της Ιεραρχίας.

                Η Εκκλησία ευρέθη υπό διωγμό ευθύς με την εγκαθίδρυση της βασιλείας (1833). Τότε διαλύθηκαν 235 μονές και δημεύθηκε η περιουσία τους, ενώ άλλες 226 υποχρεώθηκαν σε τακτική φορολόγηση. Η Ιεραρχία δεν αντέδρασε τότε ούτε στη συνέχεια, όταν οι Βαυαροί επέβαλαν το αυτοκέφαλο της ελλαδικής Εκκλησίας, για να την καταστήσουν υποτελή στην Πολιτεία ως σήμερα. Έκτοτε κάθε φορά που η Πολιτεία σε έκρυθμες καταστάσεις είχε ανάγκη είτε χρημάτων είτε γης προσέφευγε στην Εκκλησία, προκειμένου να εξασφαλίσει πόρους, και εξασφάλιζε. Ουδέποτε η Διοικούσα Εκκλησία ήλεγξε τη διαχείριση της προσφερθείσης από μέρους της περιουσίας. Και δεν υπήρξε η διαχείριση χρηστή.  Πόσοι γνωρίζουν ότι η Εκκλησία με την περιουσία που διέθεσε στο κράτος, θα μπορούσε να μισθοδοτήσει και ασφαλίσει τους κληρικούς της; Πόσοι γνωρίζουν ότι η Εκκλησία υπάγεται, ως Ν.Π.Δ.Δ. στο ίδιο φορολογικό καθεστώς με το Ισραηλινό συμβούλιο. Γιατί αυτό κάνει πως το αγνοεί η ξιφασκούσα κατά της Εκκλησίας αριστερά; Ας εισαγάγει, επι τέλους, στο λεξιλόγιό της και τον όρο σιωνισμός και ας αποκτήσει τη γνώση, ώστε να μην τον συγχέει με τον σημιτισμό (και τα αντί τους). Είναι κοινό μυστικό ότι οι πολιτικοί εξασφάλισαν φιλέτα στα βόρεια προάστια της Αθήνας, όπου έκτισαν τις βίλες τους σε παραχωρηθέντα από την Εκκλησία οικόπεδα. Γιατί η Διοικούσα Εκκλησία δεν περνά στην αντεπίθεση; Ασφαλώς διότι είναι εν πολλοίς συμβιβασμένη με την εχθρικά διακείμενη προς την Εκκλησία αστική Πολιτεία.

                Κατά τον 20^ο αιώνα ενδυναμώθηκε το κομμουνιστικό κίνημα και το παράλληλο σοσιαλιστικό, γέννημα των αστών προς παραπλάνηση των λαών. Αυτά, όπως και η μάνα τους, η αστική επανάσταση έπρεπε να εμφανίζουν αντιεκκλησιαστικό πρόσωπο, ώστε να είναι ιδεολογικά συνεπή. Αδιαφόρησαν για τον ιστορικό συμβιβασμό, μετά την απομάκρυνση των μοναρχών από την εξουσία, μεταξύ των αστών και θρησκευτικών ηγετών στις χώρες της Δύσης. Απεναντίας ο συμβιβασμός αυτός προσέφερε πρόσθετα επιχειρήματα κατά της θρησκείας ως «οπίου του λαού». Μπροστά στον επελαύνοντα αθεϊσμό οι θρησκευτικοί ηγέτες στη Δύση δέχθηκαν με ανακούφιση να συμπορευθούν με τους άθεους αστούς, οι οποίοι είχαν την πολιτική φρόνηση να μην επιμείνουν στην κατά μέτωπο επίθεση κατά της θρησκευτικής πίστης, όπως έπραξαν αργότερα οι Μπολσεβίκοι στη Σοβιετική Ένωση. Τους αρκούσε το έργο τους δια των μασονικών στοών, μέσω των οποίων ήλεγχαν τους πολιτικούς, τους πανεπιστημιακούς και πολλούς διανοούμενους. Άλλωστε στο έργο κατεδάφισης της θρησκευτικής πίστης από τις ψυχές του πιστού λαού είχαν άμισθους εργολάβους τους οπαδούς της ποικιλόχρωμης αριστεράς!

                Ο λαός αυτά τα παιχνίδια δεν τα κατανόησε ούτε και θα τα κατανοήσει ποτέ. Όσοι διατηρούσαν σταθερή την πίστη, χωρίς να έχουν ενστερνιστεί σε βάθος τον ευαγγελικό λόγο, στήριζαν στις εκλογές «συντηρητικές» παρατάξεις, καθώς έβλεπαν να τους προτρέπουν προς αυτό εκκλησιαστικά πρόσωπα. Αυτή η στάση των διοικούντων την Εκκλησία επαύξανε το μένος εναντίον της εκείνων που διψούσαν για κοινωνική δικαιοσύνη και θεωρούσαν την Εκκλησία, της οποίας το πνεύμα αγνοούσαν, και εξακολουθούν να αγνοούν, θεσμό στήριξης των κρατούντων! Τώρα πλέον οι ιδεολογίες έχουν καταρρεύσει και το πολιτικό παιχνίδι, το στημένο, εξακολουθεί να παρουσιάζει ενδιαφέρον χάρη στην αποχαύνωση των λαών.

                Αν η Πολιτεία αποφασίσει τελικά, θα δημεύσει την εκκλησιαστική περιουσία στο σύνολό της. Η αριστερά (ίσως πλην του ΚΚΕ, που δεν επικροτεί καμιά απόφαση των αστών) θα επικροτήσει. Γιατί όμως; Επειδή αυτή θα εκποιηθεί προκειμένου να εξασφαλισθούν οι τρέχουσες οφειλόμενες (;) στους τοκογλύφους δανειστές μας δόσεις; Επειδή ίσως θα επιβραδυνθεί για μερικούς μήνες η περαιτέρω μείωση μισθών, συντάξεων και παροχών υγείας; Δεν είναι αστείρευτη η εκκλησιαστική περιουσία, όπως κάποιοι τονίζουν, για να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό. Σε τελευταία ανάλυση, φίλοι της αριστεράς, θέλετε την ευρωπαϊκή ένωση, θέλετε την ευρωζώνη, συμπαίζετε με τους αστούς πολιτικούς της υποτέλειας και της εκποίησης της χώρας και το πάθος σας κατά της Εκκλησίας παραμένει αμείωτο. Ε, λοιπόν, τολμούμε να γράψουμε. Η ευρωπαϊκή ένωση θα διαλυθεί και μαζί της η ευρωζώνη της Εκκλησίας όμως «πύλαι Άδου ου κατισχύσουσι»!

                Η Διοικούσα Εκκλησία έχει την τελευταία ευκαιρία να επανορθώσει τα σφάλματά της ως εκ της μεροληπτικής στάσης πολλών από τα μέλη της στα πολιτικοκοινωνικά πράγματα στα πλαίσια του άκρως αντιευαγγελικού αστικού συστήματος. Πρέπει να σταθεί εμφανώς στο πλευρό του δοκιμαζόμενου λαού μας και, αφού ζητήσει συγγνώμη για την ως τώρα στάση της, να κηρύξει μετάνοια, καθώς οι συμφορές που μας βρήκαν είναι απόρροια των αμαρτιών μας. Ας σπεύσουν να διαχωρίσουν, επί τέλους, τη θέση τους από Πολιτεία σαφώς άθεη και αντιευαγγελική. Ας σπεύσουν στην αξιοποίηση της εναπομείνασας περιουσίας προσκαλώντας τους πιστούς σε εθελοντική εργασία με εκπόνηση μελετών, με συμβολή στις εργασίες, με δωρεές, με εθελοντική προσφορά. Πρέπει, όταν η Πολιτεία αποφασίσει, και θα το αποφασίσει, να δημεύσει την περιουσία να μην έχει παραμείνει στο ελάχιστο αυτή αναξιοποίητη. Πρέπει το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας να ενταθεί, καθώς εντείνεται η κρίση που οδηγεί στη φτώχια ευρύτερα στρώματα του λαού. Τότε ας τολμήσει η όποια «αριστερά» του συστήματος να «βάλει χέρι» στην εκκλησιαστική περιουσία. Θα βρει απέναντί της σύσσωμο τον ελληνικό λαό. Αν δεν το πράξει αυτό η Διοικούσα Εκκλησία, θα ακούσει από τον λαό, πάλι σύσσωμο: «Καλά έκαναν και τα πήραν από τους δεσποτάδες»!

                                                                                                                «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»