Ορθοδοντικός Δώρα Μπαρτζιώκα

Euromedica

euromedica ygeia

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΟΥΣΙΟΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Ο Γεώργιος Μπούσιος το Μάρτιο του 1913 απελάθηκε από την Κωνσταντινούπολη από τη Νεοτουρκική Κυβέρνηση του Σαήτ Πασά και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα επισκεπτόμενος κατά περιόδους τα Γρεβενά, όπου βρισκόταν μόνιμα ο αδελφός του Δημήτριος.

Κατά το Μάρτιο του 1914 ανέλαβε με εντολή της κυβέρνησης Βενιζέλου τη διεύθυνση του αγώνα στον ανατολικό τομέα…

της Βορείου Ηπείρου (Κορυτσάς).

Από το Μάιο του 1915 που διεξήχθησαν για πρώτη φορά εκλογές στις περιοχές που απελευθερώθηκαν κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και μέχρι το θάνατό του το Μάρτιο του 1929 εκλέχτηκε τέσσερις φορές βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια του νομού Κοζάνης. Από την αρχή διακρίθηκε και επιβλήθηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Κατά τη διάρκεια του Εθνικού Διχασμού (1916-1920) υπέστη διάφορες διώξεις από τη βενιζελική παράταξη για τις οποίες θα αναφέρουμε περισσότερα στοιχεία πιο κάτω.

Περί τα τέλη Φεβρουαρίου του 1922 του ανατέθηκε από το βασιλιά Κωνσταντίνο ο σχηματισμός Κυβέρνησης, αλλά επειδή δεν συγκέντρωσε τον απαιτούμενο αριθμό βουλευτών δεν μπόρεσε να σχηματίσει κυβέρνηση και κατέθεσε την εντολή.

Στην κυβέρνηση Τριανταφυλλάκου, που σχηματίστηκε μετά την κατάρρευση του μετώπου της  Μικράς Ασίας, και της οποίας η ζωή ήταν βραχύβια  ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών και προσωρινά Επισιτισμού.

Τελευταία φορά που ο Γ. Μπούσιος εκλέχτηκε βουλευτής ήταν στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926. Στις επόμενες εκλογές που διενεργήθηκαν  στις 19 Αυγούστου 1928 δεν εκλέχτηκε βουλευτής.

Ο Γ. Μπούσιος  απεβίωσε στην Αθήνα στις 23 Μαρτίου 1929,  σε ηλικία 53 ετών. Στην 20ετή κοινοβουλευτική του θητεία  ως υπουργός και βουλευτής διακρίθηκε για την ευθύτητα του χαρακτήρα του, το θάρρος της γνώμης του, την έντονη εθνική του δράση, τις σταθερές πολιτικές του αρχές, την εντιμότητά του και την ανεξαρτησία σκέψεως και θελήσεως. Διέθετε ασυνήθιστη γνώση των οικονομικών προβλημάτων και των δημοσιονομικών ζητημάτων του Κράτους. Επιπλέον όλων αυτών, όσοι τον έζησαν από κοντά, τον θεωρούσαν απηνή διώκτη της ιδιοτέλειας, της συμφεροντολογίας και της ρουσφετολογίας, προσόντα σπάνια για Έλληνα πολιτικό. Σε γενικές γραμμές η  θητεία του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο έχει ως εξής:

 

Εκλογές της 31 Μαΐου 1915

 

Στις 31 Μαΐου 1915 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές στις οποίες συμμετείχαν  για πρώτη φορά και οι Νέες Χώρες με 134 βουλευτές. Τις εκλογές αυτές τις κέρδισε το Κόμμα των Φιλελευθέρων, συγκεντρώνοντας 184 έδρες επί συνόλου 316. Από τα Γρεβενά εξελέγησαν βουλευτές ο Γεώργιος Μπούσιος και ο Σπύρος Ευθυμιάδης.

Κατά τις εκλογές αυτές καταρτίστηκε από τον Ίωνα Δραγούμη και τον Γεώργιο Μπούσιο στη Δυτική Μακεδονία ένας ανεξάρτητος συνδυασμός, αποκαλούμενος και «Μακεδονική Ομάδα».  Η ομάδα αυτή θα τηρούσε στη Βουλή ανεξάρτητη στάση, έχουσα ως όργανο την εφημερίδα «Πολιτική Επιθεώρηση». Από τους υποψήφιους της ομάδας πέτυχαν να εκλεγούν οκτώ βουλευτές. Την ηγεσία της ομάδας αυτής είχε ο βουλευτής Φλώρινας Ιωάννης (Ίων) Δραγούμης και μετά τη δολοφονία του (31/7/1920) ο Γ. Μπούσιος.

 

Εκλογές της 6ης Δεκεμβρίου 1915

 

Λόγω διαφωνίας του βασιλιά Κωνσταντίνου, ο οποίος ήθελε κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η χώρα να παραμείνει ουδέτερη και  του πρωθυπουργού Βενιζέλου που επεδίωκε αυτή να εξέλθει στον πόλεμο υπέρ των δυνάμεων της Συνεννόησης ή Αντάντ (Entente) [Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας], παραιτήθηκε το Σεπτέμβριο του 1915 η κυβέρνηση Βενιζέλου και προκηρύχτηκαν νέες εκλογές για τις  6 Δεκεμβρίου 1915, στις οποίες το Κόμμα των Φιλελευθέρων δήλωσε αποχή. Η κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές αποτελούνταν μόνο από τους αντιπάλους των Φιλελευθέρων. Πρωθυπουργός ανέλαβε ο Στέφανος Σκουλούδης. Στο Νομό Κοζάνης εκλέχτηκαν 11 βουλευτές, μεταξύ των οποίων για δεύτερη φορά οι Γεώργιος Μπούσιος και Σπύρος Ευθυμιάδης.

 

Εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920

 

Στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 που έγιναν μετά το πέρας του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Φιλελεύθεροι υπέστησαν βαριά ήττα. Ο Βενιζέλος δεν εξελέγη ούτε βουλευτής και αναχώρησε για το εξωτερικό (αυτοεξορίσθηκε στο Παρίσι). Στο Νομό Κοζάνης υπήρχαν συνολικά 38 υποψήφιοι για 11 έδρες. Όλες τις έδρες τις πήραν οι βουλευτές που αντιπολιτεύονταν το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Μεταξύ των εκλεγέντων ήταν και ο Γεώργιος Μπούσιος.

Στις εκλογές αυτές  ο πραγματικός νικητής ήταν  ο Δημήτριος  Γούναρης (αρχηγός Λαϊκού Κόμματος), ο οποίος  για  να μην προκαλέσει την αντίδραση των Συμμάχων λόγω της αυστηρής κριτικής που ασκούσε προεκλογικά στο Βενιζέλο, φρόντισε να  αναλάβει πρωθυπουργός ο Δημήτριος Ράλλης και ο ίδιος να κρατήσει το Υπουργείο των Στρατιωτικών.

Εδώ έχουμε μια κατάφωρη αδικία σε βάρος του Μπούσιου, διότι στην κυβέρνηση που σχηματίστηκε δεν του δόθηκε υπουργείο, παρότι μαζί με το Δημήτριο Ράλλη και το Νικόλαο Στράτο ήταν οι μόνοι  που σήκωσαν όλο το βάρος της αντιπολίτευσης και αγωνίστηκαν σκληρά υπέρ του βασιλικού θεσμού κατά τη διάρκεια του Εθνικού Διχασμού, όταν ο Γούναρης βρισκόταν εκτός Ελλάδος ως εξόριστος στην Κορσική και την Ιταλία (1917-1920).

Φαίνεται ότι ο Γούναρης,  επειδή θεωρούσε τον Μπούσιο δυναμικό στοιχείο, δεν ήθελε να του δώσει εξουσία, για να μην την εκμεταλλευτεί και διεκδικήσει στο μέλλον την αρχηγία της φιλοβασιλικής παράταξης.

 

Ανάθεση σχηματισμού κυβέρνησης στο Γεώργιο Μπούσιο

 

Στα τέλη Φεβρουαρίου του 1922 ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ανέθεσε στο Γεώργιο Μπούσιο την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης. Επειδή όμως δεν του παρείχε την κοινοβουλευτική υποστήριξη ο Δημήτριος Γούναρης, ο οποίος συγκέντρωνε το μεγαλύτερο μέρος της πλειοψηφίας, δεν μπόρεσε να σχηματίσει κυβέρνηση και κατέθεσε την εντολή.

 

Ο Γεώργιος Μπούσιος υπουργός Εσωτερικών

 

Στις 28 Αυγούστου 1922, δηλαδή αμέσως μετά την κατάρρευση του μετώπου της  Μικράς Ασίας, ορκίστηκε κυβέρνηση με πρωθυπουργό το Νικόλαο Τριανταφυλλάκο. Στην κυβέρνηση αυτή ο Γεώργιος Μπούσιος ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών και Επισιτισμού. Η κυβέρνηση Τριανταφυλλάκου αναγκάστηκε να παραιτηθεί στις 15 Σεπτεμβρίου, διότι εκδηλώθηκε στη Χίο και Μυτιλήνη επαναστατικό κίνημα (στις 11-12 Σεπτεμβρίου 1922),  με αρχηγούς  τους συνταγματάρχες Στυλιανό Γονατά και Νικόλαο Πλαστήρα, το οποίο έφερε την ονομασία «Επανάσταση του Στρατού και του Στόλου».

Εκλογές 16ης Δεκεμβρίου 1923

 

Στις εκλογές αυτές έχουμε αποχή της αντιβενιζελικής «Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως», οπότε ο Μπούσιος δεν έβαλε υποψηφιότητα. Όσοι εξελέγησαν ήταν όλοι  του Κόμματος των Φιλελευθέρων. Στην εκλογική περιφέρεια  Γρεβενών εξελέγησαν οι Κωνσταντίνος Ταλιαδούρης, Πέτρος Ζωγράφος (δικηγόρος), Νικόλαος Ζαμκίνος (δικηγόρος) και Δημήτριος Χατζόπουλος (από το Δίλοφο Βοΐου).

 

Εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926

 

Στην εκλογική περιφέρεια του Νομού Κοζάνηςεξελέγησαν εννιά βουλευτές μεταξύ των οποίων από τα Γρεβενά μόνο ο Γεώργιος Μπούσιος. Ο Κωνσταντίνος Ταλιαδούρης, ο οποίος είχε βάλει υποψηφιότητα με το κόμμα «Αγροτικός Προσφυγικός Συνδυασμός», έλαβε 734 ψήφους και δεν εξελέγη.

 

Εκλογές της 19ης Αυγούστου 1928

 

Στην Εκλογική Περιφέρεια του Πρωτοδικείου Γρεβενών εξελέγησαν και οι δύο υποψήφιοι του Κόμματος των Φιλελευθέρων, ο Πέτρος Ζωγράφος και ο Γεώργιος Ποντίκας(δικηγόρος). Ο Γεώργιος Μπούσιος, ο οποίος ήταν υποψήφιος του Λαϊκού Κόμματος δεν εξελέγη. Λέγεται ότι ο Ελ. Βενιζέλος μόλις έμαθε την αποτυχία του Μπούσιου είπε «Τώρα μπορούμε να πάμε να κοιμηθούμε, κερδίσαμε τις εκλογές». Ίσως η αποτυχία του Μπούσιου να εκλεγεί βουλευτής να οφείλεται στη διαφοροποίηση του εκλογικού σώματος των Γρεβενών, λόγω της εγκατάστασης στην περιοχή των προσφύγων της Μικράς Ασίας, οι οποίοι κατά πλειοψηφία ψήφιζαν το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελ. Βενιζέλου.

Εθνικός Διχασμός και γαλλική κατοχή

 

Επειδή ο Γεώργιος Μπούσιος κατά τη διάρκεια του Εθνικού Διχασμού (1915-1920) είχε ταχθεί με το μέρος του βασιλιά Κωνσταντίνου διώχθηκε από το βενιζελικό καθεστώς και υπέστη ζημιές η περιουσία του από τους Γάλλους που κατέλαβαν τα Γρεβενά.

Τα γαλλικά στρατεύματα κατά την παραμονή τους στα Γρεβενά κατέστρεψαν το Μύλο του Μπούσιου. Όλα τα σιδερένια εξαρτήματα του μύλου χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή πετάλων των ίππων. Επίσης έκοψαν και όλες τις λεύκες γύρω από το Μύλο, για να εκμεταλλευτούν την ξυλεία τους.

Το Νοέμβριο του 1918, ο βενιζελικός γενικός διοικητής Κοζάνης – Φλωρίνης Ιωάννης Ηλιάκης, προέβη σε επίταξη του οικήματος του βουλευτή Γεωργίου Μπούσιου. Το οίκημα αυτό αποτελούνταν από τρία διαμερίσματα και σκοπός της επίταξης ήταν να χρησιμοποιηθεί ως αποθήκη για τις ανάγκες της Επιτροπής Επισιτισμού Γρεβενών.

 

Γεώργιος Μπούσιος

Γεώργιος Μπούσιος

Βουλευτής Ελληνικού Κοινοβουλίου (Αύγ. 1915- Σεπ. 1922, Νοε. 1926 – Αυγ. 1928)

 

Προπηλακισμός του βουλευτή Γεωργίου Μπούσιου στη Βουλή

 

Μετά την εκθρόνιση του Κωνσταντίνου στα τέλη Μαΐου του 1917, ο Ελ. Βενιζέλος δεν έκανε εκλογές και επανέφερε τη Βουλή που είχε προκύψει από τις εκλογές της 31 Μαΐου 1915. Κατά τη συνεδρίαση της Βουλής στις 11 Αυγούστου 1917, στην οποία ήταν παρών και ο Βενιζέλος, ανεβαίνοντας ο Γ. Μπούσιος στο βήμα της Βουλής υπερασπίστηκε  την πολιτική του βασιλιά Κωνσταντίνου αναφέροντας μεταξύ άλλων και τα εξής:

Το επαναστατικό κίνημα της Θεσσαλονίκης δεν ήταν καθαρά ελληνικό γιατί από την αρχή μέχρι το τέλος είχε την ξενική προστασία. Επομένως η λέξη «επανάσταση» που χρησιμοποιήθηκε από τους βενιζελικούς δεν ανταποκρίνεται στην έννοια του όρου, γιατί δεν νοείται να αποκαλείται κάποιος επαναστάτης όταν στηρίζει την επιτυχία του στην επέμβαση των ξένων στρατευμάτων.

Η μεταβολή που επήλθε στο Θρόνο (απομάκρυνση του βασιλιά) είναι αποτέλεσμα της επέμβασης των δυνάμεων της Αντάντ και όχι της επανάστασης. Και αυτό φάνηκε από το τελεσίγραφο και τους όρους που έθεσε Ζονάρ ( Ύπατος Αρμοστής της Αντάντ) στο βασιλιά, μεταξύ των οποίων και την αντικατάστασή του από τον δευτερότοκο γιο του Αλέξανδρο. Όταν απομακρύνθηκε από την Ελλάδα ο βασιλιάς Κωνσταντίνος δεν παραιτήθηκε από το Θρόνο, οπότε δεν πρέπει να αναγνωρισθεί ως κανονικό το καθεστώς που δημιουργήθηκε με βασιλιά τον Αλέξανδρο.

Στο σημείο αυτό ακούστηκαν από τα έδρανα της Βουλής διαμαρτυρίες από βουλευτές της κυβέρνησης. Πολλοί βουλευτές όρμησαν προς το βήμα και κατέβασαν  από αυτό το ρήτορα. Ο υπολοχαγός Παύλος Γύπαρης, γνωστός από το Μακεδονικό Αγώνα, που είχε προσληφθεί από το Βενιζέλο σαν έμπιστος στο Φρουραρχείο της Βουλής, εισήλθε στην αίθουσα, χειροδίκησε, προπηλάκισε και έσυρε από το βήμα το Γ. Μπούσιο, γεγονός που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση στον ίδιο τον πρωθυπουργό και στην πλειοψηφία των βουλευτών του Κοινοβουλίου. Ο Βενιζέλος κατά τη διάρκεια του επεισοδίου σηκώθηκε από τη θέση του και προχωρώντας ανάμεσα από τους εξεγερθέντες βουλευτές προσπάθησε να τους καθησυχάσει και φρόντισε να επανέλθει στο βήμα ο Γ. Μπούσιος και να συνεχίσει το λόγο του.

Επειδή η χειροδικία εις βάρος  βουλευτή μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου και μάλιστα την ώρα που μιλούσε στο βήμα της Βουλής αποτελούσε σοβαρό αδίκημα, ο Βενιζέλος απευθυνόμενος στον πρόεδρο της Βουλής είπε να καλέσει  το Φρούραρχο της Βουλής, για να συλλάβει αμέσως το Γύπαρη.

 

Ο θάνατος του Γεωργίου Μπούσιου

 

Ο Γ. Μπούσιος αντιμετωπίζοντας από καιρό προβλήματα υγείας  εισήλθε σε  κλινική των Αθηνών, για να υποστεί εγχείρηση των νεφρών, η οποία δυστυχώς απέτυχε, με αποτέλεσμα  στις 23 Μαρτίου 1929 να υποκύψει στο μοιραίο βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του και τον πολιτικό κόσμο, παρά του οποίου, ανεξάρτητα από τις πολιτικές αντιπαλότητες που υπήρχαν, απολάμβανε εξαιρετικών συμπαθειών.

Κηδεύτηκε το απόγευμα της 24 Μαρτίου (ημέρα Κυριακή)  δημοσία δαπάνη, αφού αναγνωρίστηκε επίσημα από την Πολιτεία ότι «η εκλιπούσα πολιτική φυσιογνωμία του Γεωργίου Μπούσιου υπήρξε εθνικό κεφάλαιο».

Η κηδεία του ήταν επιβλητική. Με εκδηλώσεις ειλικρινούς πένθους μεγάλο πλήθος της αθηναϊκής κοινωνίας παρακολούθησε τη σορό του μέχρι το ναό του Αγίου Γεωργίου Καρύκη, όπου εψάλη η νεκρώσιμη ακολουθία. Της επικήδειας ακολουθίας παρέστη ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Α΄ περιστοιχιζόμενος υπό του κλήρου της ενορίας και ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος.

Αποχαιρέτησαν τον μεταστάντα στο ναό ο Παναγής Τσαλδάρης εκ μέρους του Λαϊκού Κόμματος, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Αντώνιος  Κεραμόπουλος εκ μέρους των Μακεδόνων και αντιπρόσωποι των μακεδονικών οργανώσεων.

Στην κηδεία παρέστησαν ο υπουργός Συγκοινωνιών και πρόεδρος της Μακεδονικής Εκπαιδευτικής Εταιρείας Αντώνιος Χρηστομάνος, οι πρώην πρωθυπουργοί Αθανάσιος Ευταξίας και Νικόλαος Τριανταφυλλάκος, ο στρατηγός Βίκτωρ Δούσμανης, ο στρατηγός και αρχηγός του Κόμματος των Ελευθεροφρόνων Ιωάννης Μεταξάς, ο Κυριάκος Βενιζέλος, γιος του Ελ. Βενιζέλου,  ο Γεώργιος Τσόντος – Βάρδας, ο πρώην βενιζελικός γενικός διοικητής Δυτικής Μακεδονίας Ιωάννης Ηλιάκης, πολλοί βουλευτές και πολιτευτές και όλοι οι Μακεδόνες  των Αθηνών, οι οποίοι συνόδευσαν το νεκρό μέχρι του τάφου (Α΄ Νεκροταφείο).

Επί της σορού του Γ. Μπουσίου κατετέθησαν πολλοί στέφανοι εκ μέρους φίλων του και σωματείων της Μακεδονίας.

 

Χρήστος Δ. Βήττος

Υποστρατήγου ε.α.

Δείτε ακόμα

“ΠΟΝΤΟΣ”