Του Φώτη Σιούμπουρα

Μπορεί  η Νέα Δημοκρατία να  αποτελέσει και πάλι την σοβαρή, εναλλακτική επιλογή των κεντρώων, κεντροδεξιών

και δεξιών ψηφοφόρων αλλά και όλων όσοι ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα, όπως είναι και ο στόχος του νέου προέδρου ; Ο «δεξιός» Βαγγέλης Μεϊμαράκης θα μπορέσει να πείσει το εκλογικό σώμα για την ορθότητα των επιλογών της ΝΔ και ότι ο μόνος σοβαρός εγγυητής της σταθερότητας της χώρας είναι το κόμμα που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη και με την ψήφο της την κρατά εκεί;  Να ξεκινήσουμε από την αρχή, από τον νέο πρόεδρο της ΝΔ . Ο κ. Μεϊμαράκης μπορεί να θεωρείται  εκ πεποιθήσεως και ιδιοσυγκρασίας ένας δεξιός πολιτικός, παραδοσιακής μάλιστα κοπής και διαμορφώσεως,  είναι όμως  εμβολιασμένος με την κεντρώα και φιλελεύθερη διάσταση, υπό την κλασική της μορφή, ένας  βαθύτατα δημοκρατικός  πολιτικός άνδρας, ιδιαίτερα  επικοινωνιακός και συμπαθής όχι μόνον στο ευρύτερο κοινό της κεντροδεξιάς. Από τις πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις του ως αρχηγού της ΝΔ έδωσε ξεκάθαρο στίγμα για τον ιδεολογικό προσανατολισμό του κόμματος και έδειξε αποφασισμένος να επιμείνει στην στρατηγική και ρητορική του μεσαίου χώρου, στα πρότυπα της εποχής του Κώστα Καραμανλή. Οι μέχρι τώρα εμφανίσεις του στη Βουλή και στα ΜΜΕ ήταν εξαιρετικές και συσπείρωσαν την κοινοβουλευτική ομάδα με τρόπο εντυπωσιακό, η δε αντιπολιτευτική τακτική, που ασκεί έχει έξυπνα αλλά και υπεύθυνα στοιχεία. Με δεδομένο λοιπόν την αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ και τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στο πολιτικό σκηνικό  υπάρχει πιθανότητα ο κ. Μεϊμαράκης, η ΝΔ, να κερδίσουν τις εκλογές ; Με σιγουριά κανείς  βεβαίως δεν μπορεί να πει τι εκλογικό ποσοστό θα συγκεντρώσει η ΝΔ η οποία ως γνωστόν πήρε πριν από 7 μήνες το καθόλου ευκαταφρόνητο 27,8 % της ψήφου. Αλλά επειδή στην πολιτική νικάει αυτός που ξέρει να μετράει καλύτερα – είναι σαφές ότι το 36,4 % που πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές αποτελεί άφταστο στόχο στις 20 Σεπτεμβρίου – κανείς δεν ξέρει ακόμη πόσο θα “κόψει” από το ποσοστό του Ιανουαρίου 2015.
Η ΝΔ βασίμως αναμένει τον επαναπατρισμό ψηφοφόρων της που διέσχισαν τον Ιανουάριο του 2015 ολόκληρο το πολιτικό φάσμα για να τιμωρήσουν τον κ. Σαμαρά για τον ΕΝΦΙΑ τον οποίο θα καταργούσε ο κ.Τσίπρας αλλά τελικά άφησε ανέγγιχτο.
Όλα δείχνουν λοιπόν ότι η μάχη για την πρώτη θέση θα είναι σκληρή. Τι πρέπει να κάνει όμως η ΝΔ στον δρόμο προς τις εκλογές; Βασικά, κατά πως θα έλεγαν πολλοί, αυτό που χρειάζεται η ΝΔ αυτή την ώρα είναι ένα αφήγημα. Ένα αφήγημα σύγχρονο και ριζοσπαστικό, ότι  η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει την μοίρα της με μεταρρυθμίσεις, οι οποίες να είναι εφικτές και ταυτόχρονα χωρίς δημοσιονομικό κόστος

Η ΝΔ, ξέρει πολύ καλά ο κ. Μεϊμαράκης, καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως, έχει χάσει την αίγλη που διατηρούσε. Για να κερδίσει  και πάλι την αίγλη της η μεγάλη φιλελεύθερη, δημοκρατική παράταξη και να επαναφέρει στις τάξεις της το λαϊκό στοιχείο, από το οποίο έχει αποξενωθεί, αλλά που παραδοσιακά την πλαισίωνε, πρέπει να επαναπροσδιορίσει την φυσιογνωμία της. Και ο Μεϊμαράκης, που με την μέχρι τώρα  στάση του έχει  συμβάλει  στην άμβλυνση της έντασης και της οξύτητας στο κόμμα, μπορεί να το κάνει  αυτό.Πρέπει όμως να γνωρίζει ( και ασφαλώς το γνωρίζει) ότι και  πολλά από τα στελέχη της φερόμενης ως συντηρητικής παράταξης είναι αντιπαθή στο κοινό, είτε διότι έχουν παραταυτιστεί με «μνημονιακές» πολιτικές, είτε διότι φέρουν το βάρος του κατεστημένου και της «οικογενειοκρατίας» και έχουν ξεπεραστεί από την πραγματικότητα και τις ανάγκες της κοινωνίας. Ο κ. Μεϊμαράκης βεβαίως είναι τώρα υποχρεωμένος να συμπεριλάβει στις λίστες όλους όσοι ήταν υποψήφιοι και είχαν εκλεγεί στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση. Και ορθώς θα πράξει. Η Ν.Δ όμως  έχει ανάγκη ενίσχυσης με νέα πρόσωπα ,ανασυγκρότησης εκ βάθρων και προσέγγισης των πολιτών, που παραδοσιακά την πλαισίωναν. Την πλατιά όμως μάζα των κεντρώων, κεντροδεξιών και αμιγώς δεξιών ψηφοφόρων δεν πρόκειται να την κερδίσουν  πυροτεχνήματα μιας ξαναζεσταμένης προμνημονιακής σούπας, την οποία θα σερβίρουν «καμμένοι» πολιτικοί. Την πλατιά μάζα των ψηφοφόρων αυτών θα τους κερδίσει η ποιότητα και η πειστικότητα νέων και σύγχρονων «μεταμνημονιακών» προτάσεων, οι οποίες θα εκφέρονται και από νέα ,άφθαρτα στελέχη, βγαλμένα από την κοινωνία. Η υπό τον  Ευάγγελο Μεϊμαράκη  ΝΔ  μπορεί  και θα το κάνει αυτό. Και μπορεί να αντιδράσει αποτελεσματικά  στην σημερινή  λαϊκίστικη και δημαγωγική πολιτική της  μέχρι χθες συγκυβέρνησης  και να συσπειρωθεί ως ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό, δυναμικό κόμμα που θα αναλάβει καθοδηγητικό ρόλο στην πάλη , μαζί με όλες τις ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις, για αναγέννηση της Ελλάδας. Μπορεί να πάει μπροστά.

Από την άλλη μεριά όποιος νομίζει ότι ο Τσίπρας έχει τις εκλογές «στο τσεπάκι του» και πολύ περισσότερο πιστεύει ότι θα κερδίσει αυτοδυναμία …αγρόν αγοράζει. Μπορεί αυτός να ήταν ο πολιτικός υπολογισμός του ιδίου, την προηγουμένη της προκήρυξης των αχρείαστων αυτών εκλογών, όμως, υπάρχουν πολλά «όμως», τα οποία θα πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του πριν καταλήξει σε τέτοιου είδους συμπεράσματα. Κατ αρχήν η πιθανότητα να λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ υψηλότερο ποσοστό απ΄ο,τι έλαβε τον Ιανουάριο είναι μηδαμινή. Και μόνο το γεγονός ότι  το 1/3 του ΣΥΡΙΖΑ έφυγε  και πήγε με τον Λαφαζάνη και 16 βουλευτές που ήταν πρώτοι στις περιφέρειές τους προσχώρησαν στη Λαϊκή Ενότητα λέει πολλά. Στις εκλογές του Ιανουαρίου ο Τσίπρας είχε μαζί του τον Βαρουφάκη στην Αθήνα που πήρε πάνω από 140 χιλιάδες ψήφους και τη Ζωή που σάρωσε.  Είχε μαζί του ιστορικές μορφές της Αριστεράς όπως ο Γλέζος και ο Μίκης οι οποίοι τώρα του γύρισαν την πλάτη. Είχε το « πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», με το οποίο και θάμπωσε τους ψηφοφόρους. Και βεβαίως είχε την «ελπίδα» που…μοίρασε στους ψηφοφόρους, υποσχόμενος «λαγούς με πετραχήλια». Τώρα που ο ίδιος έγινε μνημονιακός πρωθυπουργός πρέπει να εφεύρει κάτι άλλο για να πείσει. Προς το παρόν ζητά «καθαρή λύση» και απειλεί να συνεργαστεί μετεκλογικά  μόνο με τους ΑΝΕΛ  και όχι με …μνημονιακές δυνάμεις (δηλαδή με τον εαυτό του, θα λεγα εγώ).  Είτε βγεί όμως είτε δεν βγεί πρώτος θα πρέπει να συνεργαστεί με τους «παλιούς», προκειμένου να υλοποιηθεί το σκληρό μνημόνιο που υπέγραψε. Εκτός και αν δεν θέλουν εκεί στην Κουμουνδούρου να κερδίσουν τις εκλογές. Γιατί αυτό θα υπέθετε κανείς ακούγοντας τον κ. Βούτση και άλλα στελέχη να λένε «δεν είναι απαραίτητο να μετέχουμε στην υλοποίηση του προγράμματος που ψηφίσαμε». Δεν θα είναι λοιπόν οι εκλογές αυτές για τον κ. Τσίπρα ένας περίπατος στο πάρκο, κατά πως λένε οι Αγγλοσάξονες. Και όσοι ονειρεύονται εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ πρωτιές και αυτοδυναμίες κινδυνεύουν να …τρίβουν τα μάτια τους την 21η Σεπτεμβρίου , κατά πως λένε οι Έλληνες.