Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η γενοκτονία των Ποντίων, με πάνω από 353.000 νεκρούς, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του προηγούμενου αιώνα. Ήταν μια πολιτική αίματος, λεηλασίας και καταστροφής. Ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα και…

χρησιμοποιώντας τις σφαγές, τα βασανιστήρια, την πείνα και τον ξεριζωμό, κατάφερε να εκδιώξει τον ελληνικό χριστιανικό πληθυσμό.

Η Γενοκτονία και ο Ξεριζωμός των Ελλήνων, από μια περιοχή στην οποία ο Ελληνισμός είχε συνεχή και λαμπρή παρουσία 2.800 ετών, ολοκληρώθηκε το 1924, όταν αποχώρησε και ο τελευταίος Έλληνας του Πόντου.

Η άφιξη των Ποντίων στις Νέες Πατρίδες ήταν η απαρχή μιας δύσκολης, αλλά και συνάμα δημιουργικής πορείας για τον ποντιακό ελληνισμό. Οι περισσότεροι Πόντιοι εγκαταστάθηκαν στη Βόρεια Ελλάδα. Στα Γρεβενά και όπου αλλού εγκαταστάθηκαν, πρόσφεραν πολλά, τόσο στην οικονομική ζωή της περιοχής, όσο και στην πνευματική ζωή μέσα από τις παραδόσεις και τα έθιμά τους.

Μόλις 19 χρόνια μετά την αναγνώριση της γενοκτονίας του Ποντιακού ελληνισμού από την ελληνική Βουλή, η ανάγκη για διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας είναι επιτακτική. Η ιστορική μνήμη, η εθνική και θρησκευτική ταυτότητα, η έννοια του Έθνους αποτελούν στοιχεία απαραίτητα για την επιβίωσή μας. Χωρίς γνώση της ιστορίας δεν υπάρχει εθνική συνείδηση και φρόνημα. Η επέτειος της γενοκτονίας των Ποντίων μας βοηθάει να διατηρήσουμε την ιστορική μας μνήμη και ταυτόχρονα τονώνει την εθνική μας συνείδηση. Στη δύσκολη εποχή μας υπάρχουν ιδανικά που παραμένουν ζωντανά, όπως η εθνική υπερηφάνεια και η αίσθηση του εθνικού συμφέροντος.

Έχοντας λοιπόν ως οδηγό την ιστορική μνήμη, τον αγώνα και τη δύναμη του Ποντιακού Ελληνισμού μπορούμε να σταθούμε όρθιοι και να προχωρήσουμε μπροστά ενωμένοι με ελπίδα και αισιοδοξία.

 

Τιμολέων Κοψαχείλης

Βουλευτής Π.Ε. Γρεβενών