Με λίγα λόγια θα αποχαιρετήσω και εγώ τον Γιώργο Ζαρίντα, όπως τον γνώρισα στα Γρεβενά το 1980 που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Πυρσού. Καίτοι από τότε χώρισαν οι δρόμοι μας και δεν έτυχε να βρεθούμε ποτέ, πάντα ο «Δάσκαλος» ήταν σημείο αναφοράς των συζητήσεων για τον παλιό καλό Πυρσό. Εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη για τον χαμό του Γιώργου Ζαρίντα και τα συλλυπητήρια στους οικείους του.

Με τον γίγαντα Ζαρίντα, έτσι πάντα τον αποκαλούσα, περάσαμε ωραία στα Γρεβενά. Με ατέλειωτες συζητήσεις για μπάλα, για τον Πυρσό, για τον Αλέφαντο που τον είχε Θεό και για άλλα θέματα, με ατέλειωτες πλάκες, ειδικά τα χειμωνιάτικα βράδια στις καφετέριες. Ο Γιώργος Ζαρίντας ήταν προπονητής αλλά και φίλος. Με το δικό του ξεχωριστό στυλ και τη δική του στάση ζωής.

Ο Ζαρίντας είχε πάθος για το ποδόσφαιρο. Αρκεί να αναφέρω ότι είχε σπουδάσει υπομηχανικός, είχε μια πολλή καλή θέση, όπως μας έλεγε τότε, στη ΔΕΗ, την οποία εγκατέλειψε, για να ακολουθήσει το επάγγελμα του προπονητή! Κάτι που δεν θα το έκανε κανείς. Αλλά ο άνθρωπος αυτός, είχε ένα ανυπέρβλητο πάθος για το ποδόσφαιρο.

Κατά τη θητεία του στον Πυρσό δεν θα ξεχάσω τη σαιζόν 80-81 που η ομάδα κατάφερε να ανέλθει στη Δ’ Εθνική, την Εθνική Ερασιτεχνική κατηγορία όπως ονομαζόταν τότε. Ο κόσμος τον αγαπούσε, τον θεωρούσε σαν  μια ξεχωριστή φιγούρα του Πυρσού γι’ αυτό μετά από εκτός έδρας νίκες, ο Ζαρίντας είχε μια ξεχωριστή υποδοχή στα Γρεβενά, με τον κόσμο να τον σηκώνει στους ώμους. Τι να πρωτοθυμηθώ από εκείνη τη χρονιά; Θα σταθώ λίγο στο επεισοδιακό ματς μέσα στη Γαλατινή, όπου μας πετούσαν πέτρες ακόμα και γυναικόπαιδα! Και ο Ζαρίντας έστειλε επιστολή σε όλες τις εφημερίδες και τι δεν έγραφε. Οφείλω να πω ότι είχε καλή γραφή, αφού επαναλαμβάνω είχε μόρφωση.

Το αποκορύφωμα εκείνης της χρονιάς ήταν το μπαράζ με τον Οδυσσέα Μαυροδενδρίου που έγινε στο στάδιο Κοζάνης το Σάββατο 2 Μαίου 1981. Ο Πυρσός, όπως φαίνεται και από τα δημοσιεύματα της εφημερίδας «ΣΠΟΡ του ΒΟΡΡΑ» κέρδισε 2-1 και ανέβηκε στη Δ’ Εθνική! Και ασφαλώς ο Γιώργος Ζαρίντας είχε την τιμητική του. Το λεωφορείο σταμάτησε μπροστά από την κεντρική πλατεία και εκεί ο κόσμος τον σήκωσε στους ώμους. Μπροστά από την «Αγράμπελη» μια καφετέρια που ήταν τότε εκεί που είναι τώρα η ALPHA BANK έγινε το τελετουργικό. Και το βράδυ στη ντίσκο έγινε ο χαμός με τα τσιφτετέλια του Γιώργαρου.

Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια αλλά ο κόσμος στα Γρεβενά, ειδικά οι φίλαθλοι που έζησαν εκείνες τις εποχές δεν ξέχασαν τον Ζαρίντα. Δούλεψε σε πολλές ομάδες ως προπονητής, ενώ σαν ποδοσφαιριστής του Α. Ο. Τρικάλων έκανε συμμετοχές και στην Α’ Εθνική στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Ήταν τερματοφύλακας και πάντα μας έδειχνε την πρώτη σελίδα του «ΦΩΤΟΣ» που έγραφε «ήρωας ο Ζαρίντας» σε ένα αγώνα Ολυμπιακού – Τρικάλων στο παλιό Καραϊσκάκη. Και επίσης στο άλμπουμ πάντα είχε σε περίοπτη θέση μια φωτογραφία με τον συμπατριώτη του τραγουδιστή Δημήτρη Μητροπάνο, με τον οποίο υπηρετούσαν μαζί στο ναυτικό την στρατιωτική τους θητεία.

Καλό ταξίδι Δάσκαλε, καλό ταξίδι παλιόφιλε, καλό ταξίδι γίγαντα Ζαρίντα. Καλό παράδεισο να έχεις.

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΥΦΤΟΠΟΥΛΟΣ

 

ΥΓ: Παραθέτω από το προσωπικό μου αρχείο ένα ολοσέλιδο αφιέρωμα για την άνοδο του Πυρσού στην εφημερίδα «ΣΠΟΡ» που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 4 Μαίου 1981.