Τόσα, όσα δεν μπορεί να μετρηθούν, όπωςέλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι.

(γράφει ο Πέτρος Λόλας)

Όλοι μας τα ζούμε, βιώνουμε,  γνωρίζουμε, η ακούμε. Άγνωστα όσα θα ακούσουμε και θα δούμε να προκύπτουν στην «κακιά μας τη Μοίρα -Χώρα»

Έχεις ελάχιστα προσόντα, περιορισμένη εκπαίδευση -επάρκεια, όμως διορίζεσαι, ή μετακινείσαι  σε  προνομιούχα θέση με τον ισχυρό πολιτικό, πολιτευτή, ή συνδικαλιστή ¨γνωστό¨  σου.

Ποιος δεν έχει ακούσει αυτό  που λέει ο λαός ¨ τώρα τα δικά μας παιδιά¨ που στη Χώρα μας κατάντησε να θεωρείται  αυτονόητο με κάθε αλλαγή Κυβέρνησης.

Αλλάζει  η Κυβέρνηση, αλλάζουν όλα. Ασφαλώς και χρειάζονται αλλαγές σε πρόσωπα, αλλά γιατί αλλάζουν για παράδειγμα και οι Παρουσιαστές στην κρατική Τηλεόραση και όχι μόνο;. Αναρωτιέμαι, τι και ποιον εξυπηρετεί αυτό. Γίνεται αυτό σε κάποια χώρα της ΕΕ;   

Αξιοκρατία  επικαλούνται  όλοι. Η αξιοκρατία διαφέρει με την Κυβέρνηση ;

Επίσημη δήλωση στην Τηλεόραση επώνυμων πολιτικών «εμείς θα τον αλλάξουμε αυτό το Νόμο». Και άλλαξαν νόμοι ευνοώντας ορισμένη κοινωνική ομάδα. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία  θα θυμούνται οπωσδήποτε Νόμους που ψηφίστηκαν για να ισχύσουν μόνο μια μέρα.

Ο Πολιτικός «αναλαμβάνει την πολιτική  ευθύνη» για ότι δεν έπραξε ως όφειλε, ή παρέλειψε να πράξει  και εκεί παύει να έχει όποια παραπέρα συνέχεια-συνέπεια. Και τέλος πάντων, ποιο είναι το περιεχόμενο του  «αναλαμβάνει την πολιτική  ευθύνη»

«Φωτογραφικές» προκηρύξεις – προσλήψεις σε διάφορες δομές (π.χ. Πανεπιστήμια, Οργανισμούς,  κ.α.)  συνηθισμένη τακτική.

Ήταν γεμάτη η Χώρα μας με Πανεπιστήμια, την ¨παραγεμίσαμε¨ κάνοντας όλα τα ΤΕΙ Πανεπιστήμια, ακόμα και εκείνα στα οποία περνούσαν οι υποψήφιοι με μέση βαθμολογία 3-4 στα εξεταζόμενα μαθήματα.

Αλήθεια, πως γίνεται να πετυχαίνεις στο Πανεπιστήμιο γράφοντας σε όλα τα μαθήματα πολύ κάτω από τη βάση, ενώ στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, Λύκειο και το Πανεπιστήμιο η Βάση είναι υποχρεωτική!

Μήπως είναι ώρα να αναρωτηθούμε  «να καταργήσουμε  τη βάση και στις άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης;»

Η κατάργηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα Πανεπιστήμια θα είναι ¨ευκαιρία ¨ για μια μερίδα υποψηφίων να κατακτήσουν τη γνώση, παράγοντας νέα γνώση όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, ή υποβάθμιση στο επίπεδο των γνώσεων και νέα ¨στρατιά¨ αιώνιων  φοιτητών  που θα επιβαρύνουν για χρόνια όχι μόνο την οικογενειακή οικονομία, αλλά και τις δαπάνες της Πολιτείας για την Παιδεία στα Πανεπιστήμια.   

«Μαζί τα φάγαμε». Υπάρχει ομολογία αδικήματος -αδικοπραξίας, αλλά κανείς αρμόδιος δεν παρεμβαίνει να  ζητήσει, έστω μια  εξήγηση και τυχόν ποινική ευθηνή.

Εκλέγεσαι Πρόεδρος Δημοκρατίας, Πρύτανης Πανεπιστημίου, Κοσμήτορας, Περιφερειάρχης, Δήμαρχος, κ.α. με  ποσοστό 50,1 % και για να δοθεί ένας απλός τίτλος «Ομότιμος Καθηγητής» χωρίς καμιά δικαιοδοσία-εξουσία το Πανεπιστήμιο απαιτεί ποσοστό 75%.

Το ¨τρελό¨ είναι ότι στα Πανεπιστήμια εκλέγεσαι ή εξελίσσεσαι και ως Καθηγητής με τουλάχιστον το 50% συν ένα  των Εκλεκτόρων, συνήθως με  6  από τους 11 Εκλέκτορες και για να εκλεγεί ένας Ομότιμος καθηγητής απαιτείται να ψηφιστεί από το 75% των Καθηγητών στο Τμήμα, π. χ, τους 9 στους 11.

Το ¨τρελότερο¨ είναι ότι σε κάποια Τμήματα ο τίτλος «Ομότιμος» απονέμεται αυτοδίκαια με την αποχώρηση από το Πανεπιστήμιο.

Εργαζόμενοι Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα είναι εκτός εργασίας στην ηλικία  60-67 ετών. Γιατί δεν ισχύει το ίδιο για όλους τους πολίτες της Χώρας μας; Ορισμένοι γιατί είναι ισόβιοι;

Οι  Βουλευτές, Υπουργοί, Διοικητές Δημόσιων Οργανισμών  γιατί είναι χωρίς όριο ηλικίας. Αλήθεια, γιατί ένας να είναι Βουλευτής για  20-30  και περισσότερα χρόνια!  Είναι επάγγελμα το να είσαι Βουλευτής;

Νομίζω πως  είναι καιρός για τη Χώρα μας, επιτέλους,  έστω και ύστερα από  200 τόσα χρόνια να αλλάξουμε αυτό που είπε ο   Κολοκοτρώνη  από το ¨αυτός ο Τόπος ούτε φτιάχνεται, ούτε χαλιέται» σε «αυτός ο Τόπος δε  χαλιέται, αλλά   φτιάχνεται»