Του Φώτη Σιούμπουρα

Ουδείς πλέον αμφιβάλλει ότι βιώνουμε μια νέα περίοδο έξαρσης της πανδημίας. Τα κρούσματα αυξάνονται με ταχύτητα παντού στην Ευρώπη, από το Λονδίνο και το Παρίσι μέχρι τη Μαδρίτη και την Αθήνα. Βεβαίως και τα Γρεβενά.
Τάση που διατηρείται ισχυρή από τα τέλη του περασμένου Αυγούστου. Ο νέος κορωνοϊός , που έφθασε στην Ελλάδα πριν από επτά μήνες, βρήκε τη χώρα ασυνήθιστα θωρακισμένη, με την κυβέρνηση οργανωμένη, τους πολίτες ταγμένους στον αγώνα εναντίον του.
Στη δεύτερη φάση όμως ο ιός χρησιμοποιεί ως Δούρειο Ιππο τα υποκείμενα νοσήματα της κοινωνίας μας: τον εφησυχασμό, την αμφισβήτηση, τη συνωμοσιολογία, την κομματοθρεμμένη απείθεια και την αδυναμία όμως της κρατικής μηχανής να κινηθεί γρήγορα ώστε να αξιοποιήσει την καλή διάθεση των πολιτών. Παρότι η αντιμετώπιση του κορωνοϊού στη χώρα μας παραμένει πιο επιτυχημένη απ’ ό,τι στις περισσότερες χώρες, είναι σαφές ότι μπήκαμε στον δεύτερο γύρο της μάχης με λιγότερη εμπιστοσύνη μεταξύ μας.
Αυτό είναι αποτέλεσμα και της αρχικής επιτυχίας, η οποία ενθαρρύνει πολλούς να αμφισβητούν τη σοβαρότητα του κινδύνου, αλλά και επειδή παράμετροι της δημόσιας συζήτησης παραμένουν η διχόνοια και η επιφανειακή κριτική για κυβερνητικές αποφάσεις. Τα σύννεφα όμως άρχισαν να πυκνώνουν επικίνδυνα . Απειθαρχία στις πλατείες από την πιτσιρικαρία, ιδεολογική επένδυση της περιπτερόμπυρας, τσαντίλα για την έλλειψη μέσων μαζικής μεταφοράς, ενοχλητικά ανθεκτικές καταλήψεις σε πολλά σχολεία, μουρμούρα στην Καρδίτσα και στα Επτάνησα για λειψές αποζημιώσεις των καταστροφών του Ιανού.
Εντάξει δεν υπάρχει κάποια δραματική αλλαγή στην κοινωνική συνείδηση ή στο γενικό πολιτικό κλίμα. Αλλά αν κάποιοι λαϊκίζοντες καλλιεργήσουν το κλίμα (ήδη το καλλιεργούν) ότι μετά την οικονομική τραγωδία του 2010-18 και την δεύτερη τραγωδία του 2020-22, η κυβέρνηση, που «δεν παίρνει μέτρα», σας οδηγεί σε τρίτο περιοριστικό λούκι, τότε ίσως ξεχάσουμε τι θα πει υγιής πολιτική συμπεριφορά. Γι αυτό και όσο είναι νωρίς ας αντιμετωπίσει η κυβέρνηση με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα συνολικά την διαμορφούμενη κατάσταση και ας μην βαφτίζει το κάθε γεγονός ξεχωριστά επουσιώδες.
Και εντάξει, επουσιώδεις οι καταλήψεις από μόνες τους, πολιτικά επουσιώδεις οι γεμάτες πλατείες από αντιδρώντες νεαρούς, τοπικές και δευτερεύουσες οι μουρμούρες στις περιοχές που επλήγησαν, περαστικές οι διαμαρτυρίες για τα μέσα μεταφοράς. Και τα επουσιώδη όμως σοβαρή αντιμετώπιση χρειάζονται και λύσεις «εδώ και τώρα», γιατί όλα αυτά μαζί φτιάχνουν μια άλλη εικόνα , διαφορετική απ’ αυτήν που υπήρχε πριν δυο μήνες.
Κι αν η επίσκεψη Πομπέο ήταν απείρως σοβαρότερη πολιτική κίνηση από όλες τις ξεχωριστές μικρές διαμαρτυρίες, ας μην ορκίζονται εκεί στην κυβέρνηση ότι όλοι οι πολίτες διαθέτουν το ίδιο κριτήριο αξιολόγησης των πολιτικών δεδομένων και δεν θα παρασυρθούν από φωνές λαϊκισμού, οι οποίες (πονηρά) στηρίζουν ακόμη και αρνητές της μάσκας ή κι αυτούς που συναθροίζονται μετά τα μεσάνυχτα στις πλατείες, χωρίς να εφαρμόζουν τα μέτρα. Και φυσικά κατηγορούν μονίμως την κυβέρνηση ακόμη και για … μη λάθη της. Και ας πούμε ότι η κυβέρνηση έχει κάνει λάθη . Και βεβαίως έχει κάνει λάθη. Από πού κι ως πού όμως εμείς οι πολίτες δεν πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να τηρούμε τα μέτρα , που προτείνει η επιστήμη και εφαρμόζει η κυβέρνηση, αντί να ζητούμε κι άλλα (ποια;) μέτρα κατά πως υπαινίσσεται η αντιπολίτευση; Υπευθυνότητα απ όλους απαιτείται για να ξεπεράσουμε τον κάβο.
Ήλθε ένα δύσκολο φθινόπωρο και θάρθει ένας ακόμη πιο δύσκολος χειμώνας και η χώρα πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένη και όχι να εμφανίζεται διχασμένη ως προς το τι να κάνει. Το είπε ξεκάθαρα ο πρωθυπουργός με την έκκληση του για κοινό αγώνα κράτους, επιστημόνων και πολιτών. «Να βρεθούμε μπροστά από τον κορωνοϊό αντί να τον ακολουθούμε». Για να μην βρεθούμε προ οδυνηρών εκπλήξεων, θα προσθέταμε