Στην αίθουσα αναγνωστηρίου της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Γρεβενών, στις 9 το βράδυ, την Παρασκευή 31-8-2012, έγινε η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής ¨ποιητικές εξιστορήσεις» του Γρεβενιώτη διηγηματογράφου και ποιητή Ζήση Κόκκινου.

Το ακροατήριο παρά τις αρνητικές προβλέψεις, για την επιλογή της ημέρας, ήταν ευάριθμο.

Τον Αύγουστο δεν συνηθίζονται εκδηλώσεις εσωτερικού χώρου, αλλά η επιστροφή του συμπατριώτη μας στο Βέλγιο, όπου και διαμένει, μας οδήγησαν στην επιλογή της ημέρας.

Την παρουσίαση την έκανε ο προϊστάμενος της Βιβλιοθήκης  Σίμος Ζαγκανίκας και οι αναγνώσεις κάποιων ενδεικτικών ποιημάτων έγιναν από την Δήμητρα Μπαζούκη, την Βάνια Μηνασίδου και την Μαλβίνα Παπαθεοδώρου.

« Χωρίς να είμαι κριτικός της τέχνης και ιδιαίτερα της ποίησης, ξεκίνησε ο Σίμος Ζαγκανίκας, ο λόγος που ανέλαβα να κάνω την παρουσίαση είναι καθαρά συναισθηματικός. Ο Ζήσης Κόκκινος είναι φίλος μου. Είναι Γρεβενιώτης της διασποράς, που ζει στο Βέλγιο. Είναι ένας άνθρωπος με υπερβάλλουσα προσπάθεια αυτομόρφωσης και είναι πλέον συγγραφέας τριών πεζογραφημάτων και της σημερινής ποιητικής συλλογής. Όλα αυτά, πιστεύω, δεν θα άφηναν ασυγκίνητο κανέναν και ιδιαίτερα τον εκτελών τα καθήκοντα του προϊσταμένου της Βιβλιοθήκης.

Η λέξη ποίηση προέρχεται από το ρήμα ποιώ – κάνω- δημιουργώ, άρα ποίηση είναι η παραγωγή έργου, η δημιουργία. Και ο Ζήσης Κόκκινος καταναλώνει ενέργεια και παράγει έργο, είναι δημιουργός. Από μικρός, παρά τις ασθενικές σωματικές του δυνάμεις, κρατούσε το πηλοφόρι και κουβαλούσε αρμό στο γιαπί. Και κάπου –κάπου πειραματιζόταν να τοποθετήσει σωστά τις πέτρες στον αρμό. Αυτή την αρμολόγηση με πολύ κόπο, με πολλή προσπάθεια την πέτυχε καλύτερα με τις λέξεις. ¨Έβαλε τις λέξεις έτσι ώστε να εκφράζουν αυτό που σκέπτεται και αυτό που αισθάνεται…

 Στα περισσότερα ποιήματα του έχει ρίμες, ομοιοκαταληξίες. Και θα μπορούσε κανείς να  κατατάξει την ποίηση του, ως ποίηση, μιας παλαιότερης τεχνοτροπίας. Εκφράζει τα εσωτερικά του αισθήματα, είναι ευαίσθητος και η ποιητική του συλλογή κατέχεται από μια ενεργητική προσδοκία. Είναι ρομαντικός και ταυτόχρονα ένας άνθρωπος που πάλλεται, που αναζητά, που χτίζεται ο ίδιος, που αυτομορφώνεται. Και έτσι τον βλέπουμε να μετεξελίσσεται να μπαίνει σε καινούργιες φόρμες και μάλιστα με επιτυχία…»  

Οι επιλογές των ποιημάτων που αναγνώστηκαν έγιναναπό την Βάνια Μηνασίδου « Ονειρεύομαι»  από τηνΔήμητρα Μπαζούκη «το σκοτάδι», και από την Μαλβίνα Παπαθεοδώρου «Ταπεινοφροσύνη».

Από το ακροατήριο αίσθηση έκανε η τοποθέτηση του Αχιλλέα Μπαλιάμη, που αποκάλεσε την ποίηση του Ζήση Κόκκινου μηνυματοφόρα και αισιόδοξη.

                                                     

                                                                               Σ.Ζ.