ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2021

ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2021

ΔΑΒΙΔ

Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης Γρεβενῶν πρὸς τὸν Ἱερὸ κλῆρο καὶ τὸν φιλόχριστο λαὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γρεβενῶν.

“Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε, πάλιν ἐρῶ, χαίρετε”.

Ἀγαπητοί πατέρες καί εὐλογημένοι Χριστιανοί.

Μεγάλη χαρά κυριαρχεῖ παντοῦ σήμερα, στίς ψυχές μας καί σ’ αὐτήν ἀκόμη τήν φύση, γιατί ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστεως μας καί ἡ πηγή τῆς ζωῆς μας, ὁ Χριστός, “θανάτῳ θάνατον πατήσας” ἀναστήθηκε καί μᾶς δώρισε τήν αἰώνια ζωή καί τό μέγα ἔλεος. Ὁ ταπεινωθείς στόν σταυρό Θεός, ὁ Κύριος μας πού ἔγινε ἄνθρωπος σάν ἐμᾶς καί γιά μᾶς, ὁδηγήθηκε ἀπό τήν χειρότερη μορφή τῆς ἀνθρώπινης κακίας, ἀπό μύριους ἐξευτελισμούς, στόν πιό ἐπαίσχυντο θάνατο. Ἀλλά σάν Θεός τήν ντροπή τῆς σταυρώσεως τήν ἀνύψωσε σέ δόξα, μέ τήν “ἐκ νεκρῶν” ἀνάστασή Του.

Δέν γιορτάζουμε, σήμερα, μόνο τήν ἀδυναμία τῶν φυσικῶν νόμων πρό τοῦ Νομοθέτου· δέν πανηγυρίζουμε τήν ἁπτή ἀπόδειξη τῆς Θεότητας τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος “ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπου” ἐμφανίσθηκε στή γῆ, ἀλλά μέ πολύ εὐλάβεια θυμόμαστε τήν μεγαλειώδη κάθοδό τοῦ Κυρίου στό σκοτάδι τοῦ τάφου, στό βασίλειο τοῦ ἅδη καί τοῦ θανάτου. Αὐτόν πού νίκησε καί κατατρόπωσε τήν ὕλη. Γιορτάζουμε τήν ἐπιβεβαίωση τῆς πίστεώς μας στήν μετά θάνατο συνέχεια τῆς ζωῆς καί τήν βεβαιότητα καί τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως, κατά τήν ἀπαραίτητη καί στήν ψυχή κάθε ἀνθρώπου μαρτυρία τῆς ἀναγκαιότητας ἐπικρατήσεως τῆς δικαιοσύνης.

Ἀξιόπιστοι μάρτυρες καί κήρυκες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἔγιναν ὄχι μόνο οἱ μυροφόρες γυναῖκες, ἀλλά καί οἱ Ἀπόστολοι, οἱ ὁποῖοι μύρια παθήματα, μύριες στερήσεις καί τόν θάνατο ἀκόμη δέχθηκαν νά ὑποστοῦν, γιατί εἶχαν, σάν αὐτόπτες καί αὐτήκοι μάρτυρες πεισθεῖ γιά τήν γνησιότητα καί τήν ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως.

Αὐτούς ἔχοντας σάν μάρτυρες καί βεβαιωτές τῆς Ἀναστάσεως καί τήν συνείδηση μας πού ἀκράδαντα πιστεύει τήν ἐσώψυχη μαρτυρίας τῆς Ἀναστάσεως”, θά “εὑρισκόμεθα ψευδομάρτυρες τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἐμαρτυρήσαμεν κατά τοῦ Θεοῦ“, ἐάν δέν κηρύττουμε καί ὁμολογοῦμεν τήν Ἀνάστασή Του. Καί ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλά θά στερούσαμε τούς ἑαυτούς μας ἀπό τήν βεβαιότητα καί τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως, γιατί ὁ “Χριστός ἐγερθείς, ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο”.

Ἡ βεβαιότητα τῆς πνευματικῆς καί τῆς σωματικῆς ἀναστάσεως τοῦ ἀνθρώπου πηγάζει μόνο ἀπό τόν ἀνοικτόν καί κενόν, δηλαδή ἄδειον τάφον. Ὁ καθημερινός βίος μας περνάει σέ μιά ἀληθινή κόλαση, πού ὁ φόβος τῆς ὁλοκληρωτικῆς καταστροφῆς καί ἀβεβαιότητας γιά τό αὔριο καί ἡ ἀντινομία σπατάλης καί φτώχειας δημιουργεῖ στόν ὀλιγόχρονο ἐπίγειο βίο μας, καί στήν δύσκολη ἀπό κάθε ἄποψη καθημερινότητα μας. Ἡ πανδημία τῆς ἀρρώστειας καί ἡ δοκιμασία τοῦ κλονισμοῦ τῆς σωματικῆς ὑγείας, εἶναι εὐκαιρία πνευματικῆς ἀνατάσεως καί ἀναστάσεως γιά τόν καθένα μας. Νά ψάξουμε τήν ψυχή μας ὁ καθένας καί μέσα ἀπ’ αὐτήν τήν δοκιμασία, να βροῦμε τήν ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά τόν πονεμένο καί ἄρρωστο ψυχικά καί σωματικά ἄνθρωπο. Νά δοῦμε τήν ἐλπίδα καί τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως, μέσα ἀπό τόν σταυρό αὐτῆς τῆς πανδημίας καί νά γίνουμε ὅλοι μάρτυρες καί μαθητές τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐσπλαχνίας τοῦ Θεοῦ.

Ἄς πλησιάσουμε λοιπόν ἀγαπητοί μου ἀδελφοί πρός τόν τάφον του Ἀναστημένου Χριστοῦ καί ἄς θάψουμε μέσα στό κενό πού ἄφησε ἡ Ἀνάσταση Του, ὅλες τίς καταστροφικές καί ἐπικίνδυνες δυνάμεις πού ἀπειλοῦν σήμερα τόν κόσμο. Καί ἔτσι χωρίς τό βάρος τῆς ἀγωνίας θά μπορέσουμε καί σήμερα μέ ψυχική γαλήνη καί εὐημερία, μέ ὑγεία “ψυχῆς καί σώματος” νά περάσουμε, καί τό αὔριο μέ ἀσφάλεια νά κατακτήσουμε, γιατί ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐλπίζει καί στηρίζεται μόνο στίς ἀνθρώπινες δυνάμεις, σάν ἄλλος Ἀδάμ χάνεται, πεθαίνει, ἐνῶ αὐτός πού ἐλπίζει καί στηρίζεται στόν Χριστό ζεῖ “ὥσπερ γάρ ἐν τῷ Ἀδάμ πάντες ἀποθνήσκουσι, οὕτω καί ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιηθήσονται”.