Την ώρα που γράφεται το άρθρο οι Κύπριοι αδελφοί μας προσέρχονται στις κάλπες, για να εκλέξουν πρόεδρο της χώρας τους. Υποψήφιοι είναι ο με πάθος προπαγανδιστής του σχεδίου Ανάν και ο του κόμματος, που μετέβαλε την ύστατη στιγμή τη στάση του έναντι του σχεδίου λαμβάνοντας το αυστηρό μήνυμα της εκλογικής του βάσης. Ο σχηματισμός που κινείται…

στη γραμμή του μακαριστού προέδρου Τάσσου Παπαδοπούλου ετέθη εκτός μάχης. Και επειδή η λογική της στατιστικής θεωρεί σχεδόν βέβαια την επικράτηση του πρώτου υποψηφίου, εκφράζονται φόβοι ότι σύντομα θα τεθεί επί τάπητος το αρχικό σχέδιο κατάργησης του κυπριακού κράτους ή κάποιο παρεμφερές.

                Βέβαια από την ημέρα που ο κυπριακός λαός είπε το τελευταίο για τον ελληνισμό ΟΧΙ παρήλθε οκταετία. Στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση είχε επικρατήσει το κατ’ όνομα κομμουνιστικό κόμμα. Τότε οι εκφραστές του κυριάρχου συστήματος δεν έδειξαν να ενοχλούνται. Απεναντίας κάποιοι κύκλοι εξέφρασαν έντονα την ικανοποίησή τους για την απομάκρυνση από την εξουσία των πατριωτικών δυνάμεων της Κύπρου. Ένα κόμμα της Αριστεράς, το οποίο ανέρχεται στην εξουσία με εκλογές είναι παντελώς ακίνδυνο για το σύστημα. Το μόνο που του επιτρέπεται να υλοποιήσει είναι η πολιτική που στρέφεται κατά της Εκκλησίας και κατά της πατρίδος. Και η νέα τάξη πραγμάτων αναζητά συνοδοιπόρους στην εφαρμογή του σχεδίου αφανισμού της ιδιοπροσωπείας των λαών με την πολιτική κατά της πίστης στο Θεό, της αγάπης προς την πατρίδα και το σεβασμό προς την παράδοση. Ο Νικόλαος Μπερντιάγιεφ, Ρώσος στοχαστής, είχε γράψει ήδη κατά τη δεκαετία του 1930: Οι κομμουνιστές σύντομα θα ανακάμψουν προς τον αστισμό, θα διατηρήσουν όμως την εμπαθή πολεμική τους κατά της Εκκλησίας.

                Η απερχόμενη κυβέρνηση της Κύπρου έδειξε για μια στιγμή να υπερβαίνει τη δουλοπρέπεια των ελληνικών κυβερνήσεων και να κάνει κινήσεις προς το συμφέρον του λαού της χώρας. Κάποιες προσπάθειες για εξασφάλιση χρημάτων στις αγορές της Κίνας και της Ρωσίας, αρχικά, και κάποιες συμφωνίες με το Ισραήλ στη, συνέχεια, αφού η Κύρπος είχε τολμήσει να ορίσει την περιβόητη ΑΟΖ της χώρας, υπήρξαν ελπιδοφόρες. Οι οικονομικές διαπραγματεύσεις απέτυχαν και ήδη η Κύπρος έσκυψε τον τράχηλό της για να της περάσει η Τρόικα τον ζυγό που πρωτοφορέσαμε εμείς στην Ευρώπη. Επίκειται επίσημη ανακοίνωση εντός των προσεχών ημερών, με την οποία θα γίνει γνωστό και το ποσόν του δανεισμού. Καλό είναι να μη λησμονούμε ό,τι λεγόταν και εδώ πριν από την επίσημη υποδούλωσή μας, ότι δηλαδή Ρωσία και Κίνα είχαν προσφερθεί να μας στηρίξουν με το αζημίωτο βέβαια. Θα ζητούσαν οπωσδήποτε ανταλλάγματα, τα οποία δεν συγκρούονταν όμως προς τα συμφέροντά μας, αλλά προς εκείνα των ισχυρών που διαφεντεύουν τον τόπο μας. Προφανώς το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο. Οι αδύναμοι δεν έχουν δικαίωμα να δανείζονται απ’ όπου θέλουν παρά μόνο απ’ εκεί που ο διαφεντευτής ορίζει!  Όσο για τις συμφωνίες με το Ισραήλ, ας μη καυχόμαστε για τον ηρωισμό που έδειξε η απερχόμενη κυβέρνηση της Κύπρου. Το να συμπράττεις με το Ισραήλ σε οποιονδήποτε τομέα δεν συνιστά ηρωισμό. Να ενθυμηθούμε με την ευκαιρία και τις αμυντικές συμφωνίες της χώρας μας με το Ισραήλ, τις οποίες άλλοι πανηγύρισαν ως αποτρεπτικές πάσης επιβουλής κατά της χώρας μας εκ μέρους της Τουρκίας και άλλοι, μετριοπαθέστεροι, ως ένδειξη ρεαλιστικής εξωτερικής πολιτικής. Βέβαια είναι υποτιμητικό, αλλά πολύ πλησιέστερα στην αλήθεια, να δεχθούμε ότι συρθήκαμε στις συμφωνίες αυτές, όπως και η Κύπρος στη συμφωνία για την αξιοποίηση του τεραστίου κοιτάσματος υδρογονανθράκων της κυπριακής ΑΟΖ. Ηρωική φαίνεται, γιατί αμφιβάλλω για το αν είναι, η στάση της Τουρκίας έναντι του Ισραήλ. Κατ’ επανάληψη ο πρόεδρος Ερντογάν προκάλεσε σε διεθνείς συσκέψεις το σιωνιστικό Ισραήλ. Οι επιφυλάξεις μου όμως δεν απορρέουν από αντιτουρκική προκατάληψη, αλλά από τους ρόλους, τους οποίους κατά καιρούς οι ισχυροί, Ισραήλ και ΗΠΑ, αναθέτουν στην Τουρκία.   

                Με βάση τα όσα εκθέσαμε ας αναρωτηθούμε. Το σχέδιο Ανάν σχεδιάστηκε, ώστε να ευνοηθεί η Τουρκία ή να δεχθεί και άλλα πλήγματα ο ελληνισμός; Η κυπριακή οικονομία υπό τον ζυγό των τραπεζιτών θα δεχθεί καίρια πλήγματα. Η ύφεση θα εκτινάξει την ανεργία στα ύψη, οι μισθοί θα ταπεινωθούν, η μετανάστευση των γηγενών προς τη Μεγάλη Βρετανία ίσως λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Και τότε θα αρχίσει η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Θα χρειαστούν φθηνά εργατικά χέρια, τα οποία η Τουρκία θα προθυμοποιηθεί να προσφέρει. Μήπως το σχέδιο Ανάν είναι πολύ γραφειοκρατικό; Μήπως Η Κύπρος, Η Ελλάς και όλη η Ευρώπη σε τελευταία ανάλυση θα αφανιστούν χωρίς πολεμικές συρράξεις. Ας θυμηθούμε τον μακαρίτη τον Οζάλ και την πρόβλεψή του για την υπογεννητική Ελλάδα.

                Τελικά είναι ρεαλιστικό να δεχθούμε ότι πέρα από τα οικονομικά συμφέροντα υπάρχει και φιλοτουρκισμός; Πολύ αμφιβάλλουμε. Κυρίαρχο θέμα για το σύστημα είναι η επιβίωση του σιωνιστικού Ισραήλ και η απρόσκοπτη καταλήστευση των χωρών του πλανήτη με την αφαίμαξη των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Τα κοιτάσματα στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου είναι τεράστια και τα συμφέροντα είναι δυνατόν να οδηγούν σε αντιπαραθέσεις και σε πολέμους ακόμη. Οι τραπεζίτες κερδίζουν σε περιόδους πολέμου πολύ περισσότερα απ’ ότι σε καιρό ειρήνης. Τι άραγε να μαγειρεύουν στη γειτονιά μας; Εμφανής στόχος είναι αναμφισβήτητα το Ιράν, αναβάλλουν όμως διαρκώς να τον πλήξουν. Στο μεταξύ επέβαλαν ανακατατάξεις σε αρκετές ισλαμικές χώρες. Μανιωδώς επιχείρησαν τη μεταβολή και στη Συρία. Το καθεστώς εκεί αντέχει! Φάνηκε αρχικά ότι η Ρωσία ήταν αποφασισμένη να το υπερασπιστεί. Έχει άραγε τη δύναμη να το πράξει; Πολύ αμφιβάλλουμε. Της είναι αρκετό το ότι απομάκρυνε τον πονοκέφαλο από την αβεβαιότητα στη γειτονιά της (Ουκρανία, Γεωργία) και την αναστάτωση στο εσωτερικό της (Τσετσενία). Η Ρωσία φαίνεται να μη μπορεί να αποκτήσει ούτε οικονομικό έρεισμα στη χώρα μας. Ίσως να χάσει και τα όποια απέκτησε στην Κύπρο.

                Τι άραγε να σχεδιάζουν σε ευρύτερη κλίμακα. Είναι αναμφισβήτητο ότι ο φανατισμός του ισλαμισμού αποτελεί πονοκέφαλο για το Ισραήλ και τους συνοδοιπόρους του. Δεν είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουν ότι, όταν καθίσταται ισχυρό, δεν ελέγχεται. Μπορεί οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης να θέλουν να αφανίσουν μέσω του Ισλάμ τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, σε καμιά περίπτωση όμως δεν το θέλουν ανεξέλεγκτο. Εκείνο, που θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα σχέδιά τους, θα ήταν η γενικευμένη ενδοϊσλαμική σύγκρουση στη βάση του διαχωρισμού σουνιτών σιιτών. Αυτό είναι έκδηλο στην αιματοχυσία στις πολύπαθες χώρες Λίβανο και Συρία. Θα επιτύχουν την γενική ανάφλεξη, πριν κάποια απρόβλεπτα συμβάντα ανατρέψουν τα δουλικά προς τη Δύση καθεστώτα των ισλαμικών χωρών; Μήπως, αν αυτό δεν καταστεί εφικτό σχεδιάσουν να αναθέσουν στη Ρωσία να λύσει το πρόβλημα του ισλαμισμού στη Μέση Ανατολή. Πολλά λέγονται για μυστικές συμφωνίες ΗΠΑ Ρωσίας, για μια νέα συμφωνία ανάλογη προς εκείνες της Μόσχας (1944) και Γιάλτας (1945). Θα συρθεί άραγε η Ρωσία στην παγίδα να αναλάβει τον ρόλο νέου σταυροφόρου; Ας ευχηθούμε να μη συμβεί αυτό. Ας αναλάβουν οι δυτικοί τη νέα σταυροφορία ακολουθώντας την παράδοσή τους. Εμείς οι ορθόδοξοι αντιλαμβανόμαστε ότι όλες οι συμφορές προκαλούνται από τη Δύση, η οποία έχει αλωθεί από τον διεθνή σιωνισμό.

                                                                                «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»