Εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία, στην τελευταία συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής της Περιφέρειας Δ. Μακεδονίας, η πληρωμή δαπάνης ύψους 1700 ευρώ (με το ΦΠΑ) για την προμήθεια “4 κινητών συσκευών για κ. Περιφερειάρχη, κ.  Αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Κοζάνης και περιφερειακούς συμβούλους”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε σχετικό αίτημα αγοράς.

 

Τώρα γιατί το Ελληνικό δημόσιο, υποχρεούται να πληρώνει, εκτός από το χρόνο ομιλίας χρήσης του κινητού από τους αιρετούς μας στην Περιφέρεια Δ. Μακεδονίας, που και αυτός είναι προκαθορισμένος,  επιπλέον χρήματα για αγορά ακριβών συσκευών κινητής τηλεφωνίας (με μια απλή διαίρεση καταλαβαίνει κανείς πόσο κόστισε η κάθε συσκευή), είναι απορίας(;) άξιον. Εξ όσων γνωρίζουμε, τα συμβόλαια χρόνου ομιλίας για  χρήση από ανθρώπους που υπηρετούν θεσμούς όπως Περιφερειάρχης, Αντιπεριφερειάρχης, Δήμαρχος κτλ., προβλέπουν και ιδιαίτερα ελκυστικές επιδοτήσεις για προμήθεια συσκευής. Προς τι λοιπόν αυτή η επιπλέον δαπάνη; Στο κάτω κάτω της γραφής,  αν κάποιος από τους παραπάνω δε μπορούσε να συμβιβαστεί με την ιδέα ή την εικόνα χρήσης ενός κινητού μέσης κατηγορίας και επιθυμούσε διακαώς ένα υπερσύγχρονο,μπορούσε να το αποκτήσει συνεισφέροντας από το πορτοφόλι του. Η τυχόν δικαιολογία ότι πρόκειται για υπηρεσιακά τηλέφωνα που θα παραδοθούν στους επόμενους και θα είναι αντιστοίχως χρήσιμα και σε εκείνους,  όχι μόνο δεν πείθει, αλλά και δεν ευσταθεί, κρίνοντας από το γεγονός ότι με την εξέλιξη της τεχνολογίας, κάθε 2 χρόνια είναι σχεδόν επιτακτική η αγορά νέου κινητού.

Εν τέλει, το ζήτημα δεν είναι αποκλειστικά τα 1700 ευρώ, αλλά κυρίως η λογική του“έλα μωρέ, σιγά το ποσό”, που  δικαιολογεί(;) συμπεριφορές και φράσεις του τύπου“δικά μου είναι τα λεφτά, όπου θέλω τα βάζω”, όπως αυτές που ακούστηκαν την περασμένη εβδομάδα στο Βελβεντό.

kozan.gr